عیسای مسیح (ع) هم در دنیا شهید مردم بود، یعنی به آنچه رخ می داد آگاه بود و هم در قیامت در محکمه عدل الهی به عنوان گواه امین و صادق گواهی می دهد، پس شاهد بالحق است و قرآن کریم شفاعت را از آنِ شاهدان به حق دانسته است: (وَلا یَمْلِکُ الَذیِنَ یَدْعُون مِنْ دُونِه الشِّفاعَة اِلاّ مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ) زخرف/۸۶شفاعت به معنای فدا شدن نیست، چنانکه گروهی پنداشتند که عیسای مسیح فدا شده است تا خدای سبحان گناهان امتش را ببخشد.

عیسای مسیح (ع) هم در دنیا شهید مردم بود، یعنی به آنچه رخ می داد آگاه بود و هم در قیامت در محکمه عدل الهی به عنوان گواه امین و صادق گواهی می دهد، پس شاهد بالحق است و قرآن کریم شفاعت را از آنِ شاهدان به حق دانسته است: (وَلا یَمْلِکُ الَذیِنَ یَدْعُون مِنْ دُونِه الشِّفاعَة اِلاّ مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ) زخرف/86شفاعت به معنای فدا شدن نیست، چنانکه گروهی پنداشتند که عیسای مسیح فدا شده است تا خدای سبحان گناهان امتش را ببخشد. شفاعت در روز قیامت به اذن خداست و تا خدای سبحان اذن ندهد کسی حق شفاعت ندارد: (مَنْ ذَا الَّذی یَشْفَع عِنْدَه اِلّا بِاِذْنِه) بقره/255 خداوند، هم به شافع باید اذن بدهد، هم درباره کسی که برای او شفاعت می شود و او کسی است که دینش مرضیّ خدای سبحان باشد: (وَلا یَشْفَعُون اِلّا لِمَنِ ارْتَضی) انبیاء/28 . بنابراین کافران و منافقان از قلمرو شفاعت بیرونند، نه تنها حق شفاعت ندارند، بلکه شفاعت هم نخواهند شد، زیرا خطوط کلی شفاعت مشخص شده است: کسی می تواند شفاعت کند که مأذون و شاهد بالحق باشد و کسی می تواند شفاعت شود که دینش مرضی باشد و کفر و نفاق مرضیّ حق نیست: (وَلا یَرْضی لِعِبادِه الْکُفرَ وَاِنْ تَشْکُروا یَرضِه لَکُمْ) زمر/7. بنابراین شفاعت در اختیار خدای سبحان است و اگر مسیح (ع) بخواهد شفاعت کند، خداوند باید اذن بدهد. آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 7 (سیرة پیامبران(ع) در قرآن) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه