آیا فقها که فقط در بايدها و نبايدهاي فقهي تخصص دارند مي‌توانند جامعه اسلامي را در همه ‏ابعاد علمي و تخصصي اداره كنند؟‎

فقه، بيان خطوط كلّي علوم ديگر و بايدها و ‏نبايدهاي آنها را بر عهده دارد و به منزله «قانون اساسي» آن علوم است و فقيه كه به اين خطوط كلي ‏آشناست، در امور فرعي و جزئي، با مراجعه به كارشناسان و متخصصان هر فن، در همه زمينه‌ها مي‌تواند نظر ‏اسلام را مشخّص كند. در يك كشور اسلامي، فرهنگ و اقتصاد و طب و سياست و صلح و جنگ و… همه بايد ‏در محور قانون الهي باشد. كار علمي فقيه و وظيفه اجرائي او آن است كه كارهاي كارشناسان امور مختلف را ‏با قانون دين مقايسه و ارزيابي كند تا صحت و بطلان، حرام و حلال، و زشت و زيبا بودن آنها را اعلام دارد و ‏سپس، دستور اجراي آنچه كه مطابق است را مي‌دهد و آنچه را كه مطابق نيست، جلوگيري مي‌كند. براي ‏اين منظور، مجلس شوراي اسلامي و شوراي نگهبان و مجمع تشخيص مصلحت نظام تنظيم شده و در نهايت، ‏خود رهبري است و با اين تشكيلات، از سويي تخصص و كارشناسي به صورت گسترده وجود دارد و از سوي ‏ديگر، هماهنگي امور علمي و كارشناسي با دين و عدم مخالفت آنها با قوانين و رهنمودهاي اسلام، به صورت ‏كامل لحاظ شده است.‏‎ ‎‏‏‏‏‏مأخذ: ( آیةالله جوادی آملی ، ولايت فقيه، ص 386، 387)‏ .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه