آیا این تفسیر از ایات قرانی درست می باشد.قرآن ازدواج را برای آرامش توصیف می کند(لتسکنو).حال آنکه ارامش از سوی خداست و سبب افزایش ایمان انسان ها می شود.هو الذی انزل السکینه فی قلوب المومنین لیزدادو ایمانم مع ایمانهم.روایت داریم از امامان عزیزمان که نماز انسان متاهل ۷۰ برابر ثوابش بیشتر از نماز انسان مجرد است.یعنی ارامش انسان با ازدواج درست و واقعی صورت می گیرد و این ارامش از سوی خداوند افزایش یافته و ایمان مومنین را افزایش می دهد.مومنین کسانی اند که ایمان دارند. انسان های با ایمان هم نماز می خوانند.در جایی دیگر قرآن بعد از اینکه قبله مسلمانان تغییر پیدا کرد، مسلمین ناراحت شدند از جهت نماز هایی که به طرف قبله قبلی خوانده شده است. قرآن فرمود ، خداوند ایمان شما را ضایع نمی کند، به جای اینکه بگوید نماز شما را ضایع نمی کند.پس ایمان و نماز رابطه تنگاتنگی دارند، و انسان مومنی که از ازدواج به آرامش می رسد، خداوند ایمان او را افزایش داده و ایمان او از نظر قرآن مثل همان نماز اوست، بنابراین نماز او ارزش بیشتری پیدا می کند.خواهشمندم توضیحات تکمیلی را بیان بفرمایید و نظر خودتان را درباره این برداشتها از ایات قران بیان بدارید. با تشکر.

تقریبا مطالب شما برداشت درستی است . لطفا به مطالب زیر هم توجه کنید:هرانسانی بنا بر «طبیعت انسانیش»برای به کمال رسیدنش، نیاز به ازدواج دارد والا نه تنها به کمال نمی رسد، بلکه ناقص است ، عارفان، نیز انسان اند وازاین قاعده مستثنی نیستند. بله،ممکن است که همه انسانها،ابتدائا متوجه کمالاتی که از راه ازدواج ،نصیبشان می شود، نباشند و برای اغراض شهوانی ،ازدواج کنند ، اما در ادامه مسیر،ممکن است که اهداف بالاتری را،درازدواج بیابند .به این حقیقت، در سوره روم /21 اشاره شده است : :" دیگر از نشانه هاى خدا این است که از جنس خودتان همسرانى براى شما آفرید تا در کنار آنها آرامش بیابید" (وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها).و از آنجا که ادامه این پیوند در میان همسران خصوصا، و در میان همه انسانها عموما، نیاز به یک جاذبه و کشش قلبى و روحانى دارد به دنبال آن اضافه مى کند:" و در میان شما مودت و رحمت آفرید" (وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً).و در پایان آیه براى تاکید بیشتر مى فرماید:" در این امور نشانه هایى است براى افرادى که تفکر مى کنند" (إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ).جالب اینکه قرآن دراین آیه هدف ازدواج را سکونت و آرامش قرار داده است، وبا تعبیر پر معنى" لتسکنوا" مسائل بسیارى را بیان کرده و نظیر این تعبیر در آیه 189 سوره اعراف نیز آمده است.به راستى وجود همسران با این ویژگیها براى انسانها که مایه آرامش زندگى آنها است یکى از مواهب بزرگ الهى محسوب مى شود.این آرامش از اینجا ناشى مى شود که این دو جنس مکمل یکدیگر و مایه شکوفایى و نشاط و پرورش یکدیگر مى باشند بطورى که هر یک بدون دیگرى ناقص است، و طبیعى است که میان یک موجود و مکمل وجود او چنین جاذبه نیرومندى وجود داشته باشد.و از اینجا مى توان نتیجه گرفت آنها که پشت پا به این سنت الهى مى زنند وجود ناقصى دارند، چرا که یک مرحله تکاملى آنها متوقف شده (مگر آنکه به راستى شرائط خاص و ضرورتى، ایجاب تجرد کند).به هر حال این آرامش و سکونت هم از نظر جسمى است، و هم از نظر روحى هم از جنبه فردى و هم اجتماعى، بیماریهایى که به خاطر ترک ازدواج براى جسم انسان پیش مى آید قابل انکار نیست.همچنین عدم تعادل روحى و ناآرامیهاى روانى که افراد مجرد با آن دست به گریبانند کم و بیش بر همه روشن است.از نظر اجتماعى افراد مجرد کمتر احساس مسئولیت مى کنند و به همین جهت انتحار و خودکشى در میان مجردان بیشتر دیده مى شود، و جنایات هولناک نیز از آنها بیشتر سرمى زند.هنگامى که انسان از مرحله تجرد گام به مرحله زندگى خانوادگى مى گذارد شخصیت تازه اى در خود مى یابد، و احساس مسئولیت بیشترى مى کند و این است معنى احساس آرامش در سایه ازدواج.و اما مساله" مودت" و" رحمت" در حقیقت" ملاط" و" چسب" مصالح ساختمانى جامعه انسانى است، چرا که جامعه از فرد فرد انسانها تشکیل شده همچون ساختمان عظیم و پرشکوهى که از آجرها و قطعات سنگها تشکیل مى گردد.اگر این افراد پراکنده، و آن اجزاء مختلف، با هم ارتباط و پیوند پیدا نکنند" جامعه" یا" ساختمانى" به وجود نخواهد آمد.آن کس که انسان را براى زندگى اجتماعى آفریده این پیوند و ربط ضرورى را نیز در جان او ایجاد کرده است.فرق میان" مودت" و" رحمتی" که در آیه ازدواج به آن اشاره شده چیست ؟ این دو ممکن است از جهات مختلفى تفاوت داشته باشند:1-" مودت" انگیزه ارتباط در آغاز کار است، اما در پایان که یکى از دو همسر ممکن است ضعیف و ناتوان گردد و قادر بر خدمتى نباشد" رحمت" جاى آن را مى گیرد.2-" مودت" در مورد بزرگترها است که مى توانند نسبت بهم خدمت کنند اما کودکان و فرزندان کوچک در سایه" رحمت" پرورش مى یابند.3-" مودت" غالبا جنبه متقابل دارد، اما رحمت یک جانبه و ایثارگرانه است، زیرا براى بقاء یک جامعه ،گاه خدمات متقابل لازم است که سرچشمه آن مودت است و گاه خدمات بلاعوض که نیاز به ایثار و" رحمت" دارد.البته آیه ،مودت و رحمت را میان دو همسر بیان مى کند ولى این احتمال نیز وجود دارد که تعبیر" بینکم" اشاره به همه انسانها باشد، که دو همسر یکى از مصادیق بارز آن محسوب مى شوند، زیرا نه تنها زندگى خانوادگى که زندگى در کل جامعه انسانى بدون این دو اصل یعنى" مودت" و" رحمت" امکان پذیر نیست، و از میان رفتن این دو پیوند، و حتى ضعف و کمبود آن، مایه هزاران بدبختى و ناراحتى و اضطراب اجتماعى است.نکته : زندگى با همسر ،زندگى واحد و در حقیقت روى برنامه واحدیست، و نباید در میان آنها اختلاف فکرى یا عملى موجود باشد، و اگر نه هر دو از موفّقیّت و پیشرفت باز خواهند ماند.متأسّفانه مردم أکثرا به این جهت توجّهى نداشته، و در مقام ازدواج فکر نمى کنند که: حقیقت و فلسفه ازدواج، با همدیگر الفت گرفتن و به یارى هم، برنامه زندگى معقول را اجراء کردن و براى عملى کردن هدف و اصول برنامه مخصوص خود کمک گرفتن است.پس پیش از ازدواج لازم است که: هر کسى برنامه زندگى مادّى و روحى خود را معیّن کرده، و سپس مطابق آن برنامه همسرى براى خود انتخاب کند که موافق اوباشد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه