سوره انفال آیه ۱۲ خداوند به فرشتگان فرمود که مؤمنان را ثابت قدم نگه دارید فرشتگان چگونه انسان ها را مدد می دهند؟

خداوند در سوره اتفال آیه 12 چنین می فرماید : « إِذْ یُوحِى رَبُّک إِلى الْمَلَئکَةِ أَنى مَعَکُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِینَ ءَامَنُوا سأُلْقِى فى قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْب ... » : و (به یاد آور) موقعی را که پروردگارت به فرشتگان وحی کرد : من با شما هستم ؛ کسانی را که ایمان آورده اند ، ثابت قدم دارید. بزودی در دلهای کافران ترس و وحشت افکنیم .... باید توجه داشت که امداد فرشتگان به این صورت نیست که مشرکان به دست آنها نابود گرددند بلکه تنها به این صورت است که امداد فرشتگان بشارتی برای مومنان است و امری است که موجب آرامش قلبهای آنان می گردد. چرا که اگر قرار باشد مشرکان به دست فرشتگان هلاک گردند دیگر تلاش مجاهدین و رزمندگان در صحنه جنگ چه جایی خواهد داشت و دیگر چگونه آنان مستحق پاداش و اجر مجاهد راه خدا خواهند بود. همانطور که می دانیم انسان موجودی مختار است و همین مختار بودن او و چنین انتخابی از سوی او باعث می گردد تا او آنگاه که در این راه قدم می گذارد اجری بیشمار متوجه اش گردد. از سوی دیگر در گیر و دار جنگ بسیار می شود که عرصه بر رزمندگان سخت و غیرقابل تحمل و گاهی وقتها نیز نامید کننده می گردد در این حال است که خدواند ملائکه هایش را بر قلبهای مومنان نازل می کند تا قلبهای آنان محکم گردد و ناگهان قلبشان را شیطان به سویی دیگر نکشاند البته پذیرش چنین لطفی آنگاه روی می دهد که فرد زمینه چنین امری را در خود ایجاد کرده باشد. خداوند نیک می داند کدامین بنده اش راستگو و معتقد است کدامینشان چون می گویند «خدای جز خدای یگانه نیست و تنها تو را می پرستم و تنها از تو کمک می خواهم » واقعا صادق اند چنین قلبهای است که خداوند راه ورود نامیدی را بر آنها می بندد در واقع چنین کاری را نیز خود آنها انجام دهند اما از آنجا که هر چه در این عالم است را خداوند ایجاد کرده ، چنین رویدادی را نیز حقیقتا باید به او نسبت داد اما چون تا انسان ظرفیت و آمادگی چنین پذیرش و نزول ملائکه را نداشته باشد چنین امدادی صورت تحقق به خود نمی گیرد می توان چنین رویدادی را به انسان نسبت داد. خلاصه امداد فرشتگان این است که با تاثیر برقلبهای مومنان آرامش و اطمینان را به آنها باز می گرداند و رعب و وحشتی را در دلهای مشرکان ایجاد می کند بدین صورت که کافران را در حین جنگ به یاد دنیا و زیبایی های آن می اندازد و همین یادکردن وابستگی ها و زیبایی های دل فریب دنیا است که قدمهای هر کسی را می لرزاند و سست می کند چه برسد به اینکه آن فرد در صحنه جنگ و کار زار باشد و به دنیای پس از مرگ نیز باور نداشته باشد و چون به خود می نگردد خود رادر صحنه ای می یابد که ممکن است تا چند لحظه دیگر کشته شود. ملائکه با نزول به قلب مومنان باعث می شوند تا یاد دنیا قلبهای آنان را به تصرف خود درنیاورد بلکه آنان لحظه به لحظه به این بیندیشند که تا لحظه ای دیگر معبود خود را زیارت می کنند و به اجری می رسند که آرزوی هر خداپرست و مومنی است. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه