عشق انسان به کمال بدان خاطر است که از کمال تهی است، پس چرا گفته می شود که خداوند عاشق خود(که صرف کمال می باشد)است؟

 این که گفته اید عشق انسان به کمال بدان خاطر است که از کمال تهی است، مورد قبول اندیشمندان نمی باشد، کمال درهر جا باشد عشق ورزیدنی است چه کسی آن را نداشته و با تلاش بدان رسیده باشد وچه کسی آن را از اول دارا بوده و زمانی نبوده که فاقد آن باشد، پس ملازمه ای بین عشق به کمال و نیاز نیست و این با اندک تامل در عشق های مجازی هم معلوم خواهد گشت،  بله انسان به آنچه که فاقد آن است و می خواهد بدان نائل آید، شوق دارد ولی باید توجه داشت که به چنین چیزی عشق اطلاق نمی شود، زیرا عشق نسبت به کمالی است که عاشق واجد آن است  و بین شوق و عشق از این جهت فرق وجود دارد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه