اصحاب حجر چه کسانی بودند؟

(حجر) اسم مکانی است که مردم و از جمله قوم ثمود، در آن جا زندگی می کردند. از این رو اصحاب حجر نامیده شدند.[1] آن ها خانه های خود را در دل کوه می کندند تا از خراب شدن دور ماند.[2] اصحاب حجر یا ثمود نام قوم صالح است.[3] ثمود قومی از عرب بودند که در (وادی القری) بین مدینه و شام زندگی می کردند. قرآن درباره آن ها می فرماید: (پس از قوم عاد به وجود آمدند، دارای تمدن بودند، قصرهایی می ساختند و در درون کوه ها خانه های محکمی بنا می کردند.)[4] شغل آن ها کشاورزی بود و با حفر چاه و چشمه ها، باغ ها و نخلستان های سرسبز به وجود می آوردند.[5] ثمود به شیوه ی قبیله ای زندگی می کردند و رئیس قبیله و شیوخ بر آن ها حکومت می کردند. در شهر آن ها نُه گروه بودند که فساد می کردند[6] و در نهایت طغیان کرده، و بت پرست شدند؛ خداوند صالح نبی را به سوی آن ها فرستاد. حضرت صالح از خانواده ای شریف بود که به عقل و کفایت شهرت [7]داشت. او آن ها را به خداپرستی دعوت کرد و خواست که بت پرستی را کنار بگذارند، در مقابل مردم به او آزار رسانیدند و تنها گروه اندکی ایمان آوردند.[8] کفّار ثمود، مؤمنان را آزار می رساندند و بر کفر خویش، اصرار میورزیدند و صالح را فردی سفیه و ساحر می نامیدند،[9] و از او معجزه ای خواستند که بر پیامبری او گواه باشد و در نهایت، گفتند: از کوه برای ما شتری بیرون بیاور! حضرت صالح به امر خداوند، شتری با همان اوصاف که گفته بودند، بیرون آورد و به آن ها فرمود: خداوند به شما امر فرموده است، یک روز شما از آب چشمه بنوشید و یک روز آب آن را برای شتر نگه دارید و شتر را رها سازید تا در روی زمین بچرد و آزاد باشد؛ اگر او را آزار برسانید، عذاب نازل می شود.[10] مدتی این گونه گذشت، دوباره طغیان کردند و نقشه کشیدند و یک نفر از اشرار را فرستاند تا شتر را ذبح کند؛ آن گاه به صالح گفتند: اگر راست می گویی، بر ما عذاب نازل کن! حضرت صالح فرمود: تا سه روز در خانه های خود بمانید و هرچه می خواهید بکنید. -یعنی پس از سه روز عذاب نازل می شود-[11] پس از گذشت سه روز، صاعقه ای نازل شد در حالی که آن ها می دیدند همه را در برگرفت.[12] و خداوند بندگان مؤمن و باتقوی را نجات داد.[13] صالح به آن ها فرمود: ای مردم! من رسالت پروردگارم را به شما ابلاغ کردم، اما شما نصیحت کنندگان را دوست ندارید.[14] نکته های آموزنده 1. هر امتی که خداوند به آن ها نعمت فراوان داد و آنان شکر نعمت ها را به جای نیاوردند، به گناه و معصیت گرفتار آمده، به عذاب الهی مبتلا گردیدند؛ پس پذیرش نصیحت بندگان صالح خداوند، لازم و شرط عقل است؛ 2. گاهی با گناه یک گروه، یک امت عذاب می شود؛ چنان که شتر را یک نفر با تحریک عده ای کشت، ولی عذاب بر آن قوم نازل شد؛ در نتیجه رضایت و سکوت در برابر گناه دیگران چون ترک امر به معروف و نهی از منکر است، خود گناه بوده، عذاب الهی را در پی خواهد داشت. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه