منجی از نگاه یهود و مسیح؛ متوکلان به خداوند وارث زمین می شوند مهدویت و امید به ظهور منجی جزء تکفیک ناپذیر اعتقادات ادیان الهی و غیر الهی است. این اعتقاد و باور در کتب اکثر ادیان و مکاتب آمده است، هرچند در نحوه باورداشت این مطلب اختلافات بسیاری بین ادیان وجود دارد، اما همه در اصل وجود منجی اتفاق نظر دارند. از این رو برای بررسی این باور در دین یهود و مسیح به عنوان ادیان الهی، یادداشتی از حجت الاسلام سلیمیان از منظر فرهیختگان می گذرد. آیا در دین یهود به منجی بشارت داده شده است؟ درچه کتاب‌هایی؟

منجی از نگاه یهود و مسیح؛ متوکلان به خداوند وارث زمین می شوند مهدویت و امید به ظهور منجی جزء تکفیک ناپذیر اعتقادات ادیان الهی و غیر الهی است. این اعتقاد و باور در کتب اکثر ادیان و مکاتب آمده است، هرچند در نحوه باورداشت این مطلب اختلافات بسیاری بین ادیان وجود دارد، اما همه در اصل وجود منجی اتفاق نظر دارند. از این رو برای بررسی این باور در دین یهود و مسیح به عنوان ادیان الهی، یادداشتی از حجت الاسلام سلیمیان از منظر فرهیختگان می گذرد. آیا در دین یهود به منجی بشارت داده شده است؟ درچه کتاب‌هایی؟ در نوشته‌های موجود از دین یهودیّت به عنوان یکی از دین‌های بزرگ و مطرح الهی با وجود آنکه از دست تحریف‌گران در امان نمانده است به موارد فراوانی برمی‌خوریم که به ظهور یک منجی و مصلح در آخرالزمان اشاره کرده‌اند. از آن‌جایی که یهودیان، به حضرت مسیح7 ایمان نیاوردند، به طبع، موعود آنان هنوز ظهور نکرده است. و بنابراین باید در برابر مسئله موعود و انتظار، بیش از پیروان دیگر ادیان حساس و نگران باشند، و باید از این همه اشارات و بشارات، که در کتاب‌ها و آیات خودشان آمده است، به سادگی و غفلت نگذرند. آنان باید از دیگر منتظران، منتظرتر باشند. برخی از کتاب‌های یهودیّت و عهدعتیق، که سخنانی درباره موعود نقل کرده و بخش‌های موردنظر از این قرار است:[1] الف) کتاب دانیال پیامبر؛ در این کتاب چنین آمده است: "(1) در آن وقت سرور بزرگ میکائیلی که از جانب پسران قومت قائم است خواهد ایستاد و زمان تنگنائی که از بودن طوائف تا به این زمان نبوده است واقع خواهد شد و در آن زمان قوم تو هرکسی که در کتاب مکتوب شده است نجات خواهد یافت(2) و از خوابندگان در خاک زمین بسیاری بیدار خواهند شد بعضی جهت حیات ابدی و بعضی از برای شرمساری و حقارت ابدی(3) ...".[2] ب) کتاب حگی. "(6) زیرا خداوند لشکرها چنین می‌فرماید که هنوز وقت قلیلی است که من آسمان‌ها و زمین و بحر و خشکی را به هیجان می‌آورم(7) بلکه تمامی طوائف را به هیجان می‌آورم و مرغوب تمامی طوائف خواهد آمد و خداوند لشکرها می‌فرماید که این خانه را مملو از جلال خواهم کرد(8) ...".[3] ج) کتاب صفنیاه پیامبر. "خداوند در اندرون آن عادل است بی انصافی نمی‌نماید هر صبح بی‌نقصان حکم خود را به روشنایی برمی‌آورد اما عاصی انفعال را نمی‌داند (6) طوائف را منقطع نمودم برج‌های ایشان ویران‌اند کوچ‌های ایشان را خراب کردم به‌حدی که عبور کننده نیست و شهرهای ایشان بدون آدمی و ساکنی ویران‌اند (7) و گفتم که شاید از من ترسیده تأدیب را قبول نمائی تا آنکه مسکن ایشان منقطع نشود اما هرقدر که ایشان را عقوبت نمودم ایشان سحر‌خیزی نموده تمامی اعمال خویشتن را فاسد گردانیدند(8) ...".[4] د) کتاب اِشَعْیای پیامبر. "(1) و نهالی از تنه یشی برآمده شاخه از ریشه‌هایش قد خواهد کشید(2) و روح خدا که روح حکمت و فطانت و روح مشورت و جبروت و روح علم وخشیت از خداوند است بر آن خواهد آرمید(3) و او را در خشیت خداوند تیزهوش گردانیده موافق منظور نظرش حکم و مطابق مسموع گوش‌هایش تنبیه نخواهد فرمود(4) بلکه ذلیلان را به عدالت حکم و برای مسکینان زمین به راستی تنبیه خواهد نمود و زمین را به عصای دهانش زده به روح لبهایش شریر را خواهد کشت (5) ... ".[5] هـ) همچنین در کتاب زبور حضرت داود7 نیز، در این باره، مطالبی ذکر شده است، چنان که "قرآن کریم"، از "زبور» و ذکر، غلبه صالحان در آن، سخن گفته است: :وَلقَدْ کَتَبْنا فِی الزّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذّکْرِ أنّ الارضَ یرِثُها عِبادِی َ الصّالِحُونَF؛[6] "و در حقیقت، در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد." با مراجعه به زبور می‌توان ـ به رغم تحریف‌های صورت گرفته ـ این بشارت را این گونه بیان کرد: "(9) زیرا که شریران منقطع می‌شوند اما متوکلان به خداوند وارث زمین خواهند شد(10) اما متواضعان وارث زمین شده از کثرت سلامتی متلذذ خواهند شد(12)...".[7] آیا در دین مسیحیت به منجی و مصلح بشارت داده شده است؟ درچه کتاب‌هایی؟ در آیین مسیحیت، و کتاب‌های مقدس این آیین نیز، بشارت‌های بیشتر و روشن‌تری، درباره موعود آخرالزمان، رسیده است. و علت آن، یکی نزدیک‌تر بودن زمان آن پیامبر الهی به عصر زندگی حضرت مهدی7 است. و دیگر اینکه، تحریف کمتری در آثار آنان پدید آمده است.[8] در اینجا، به چند کتاب، که در آن‌ها بشارت‌ها و اشارت‌هایی در باره ظهور آخرالزمان آمده است، اشاره می‌کنیم: الف) انجیل متی. "(31) و چون فرزند انسان در جلال خود خواهد آمد با جمیع ملائکه مقدسه بر کرسی بزرگی خود قرار خواهدگرفت(32) همه قبائل نزد وی جمع خواهند گشت و آن‌ها را از همدیگر جدا خواهد نمود چنان که شبانی میش ها را از بزها جدا نماید (33) ...".[9] ب) انجیل لوقا. "(35) پس بایست که بسته باشد کمرهای شما و افروخته باشد چراغ‌های شما(36) و خود باشید مانند آن کسانی که انتظار می‌کشند آقای خود را که کی از عروسی باز آید که چون آید و در زند دفعتاً در را گشایند(37) خوشا حال آن نوکران که چون آقا آید بیدار یابد آن‌ها را و من به شما می‌گویم که به درستی که کمر خود را بسته آنها را نشانید و نزدشان آمده آنها را خدمت خواهد نمود".[10] ج) انجیل مَرقس "(32) و بر حقیقت آن روز و آن ساعت سوای پدر نه ملائکه آسمان و نه فرزند هیچ کس مطلع نیست(33) احتیاط نمایید که با حذر باشید و دعا نمایید زیرا که از هنگام رسیدن آن زمان مطلع نیستید (34) چنانچه شخصی به سفر بعیدی رفته و خانه خود را گذاشته و ملازمان خود را قدرت داده و هرکس را به شغل خاصّ مقرر فرموده و دربان را به بیدار بودن امر فرمود (35) پس بیدار باشید از آن جا که نمی‌دانید که بزرگ خانه چه وقت خواهد آمد در شام یا نصف شب یا وقت بانگ خروس یا صبح(36)مبادا که ناگاه آمده شما را در خواب یابد(37) و آن چه من به شما می‌گویم به همه می‌گویم بیدار باشید".[11] د) مکاشفات یوحنّا. "( 26) زیرا که چنانچه پدر در ذات خود زندگانی دارد به پسر نیز داده است که او در ذات خود زندگانی داشته باشد(27) و قدرت به او داده است که هم حکم‌رانی بکند به علت آن که فرزند انسان است".[12] اگر چه باور مسلمانان بر این است که اغلب بشارت‌های داده شده در فرازهای یاد شده, جز بر حضرت مهدی7 قابل انطباق نیست. اما باید توجّه داشت که این برداشتی است که از فرموده‌های پیامبر اکرم و امامان معصوم: به دست می‌آید و ممکن است پیروان ادیان یاد شده این گونه باوری نداشته باشند. پی نوشت ها: [1] . یادآوری: نقل‌های کتاب مقدس به‌طور مستقیم از کتاب مزبور تقدیم شده است. [2] . کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب دانیال، ص 1567، فصل دوازدهم، بندهای 1ـ3. [3] . همان، کتاب حگی، ص1632، فصل دوم ، بندهای 6 ـ 8 . [4] . همان، کتاب صفنیای نبی، ص1629، فصل سوم، بندهای 5 ـ 8. [5] . همان، کتاب اشعیاه نبی، ص1220، فصل یازده، بند 1ـ10 . [6] . سوره انبیاء( 21 )، آیه105. [7] . کتاب مقدس، مزامیر داود، مزمور سی‌و‌هفتم، بندهای 9ـ 37. [8] . ر.ک: محمّد رضا حکیمی، خورشید مغرب، صص52 ـ 58. [9] . کتاب مقدس، انجیل متی، باب بیست و پنجم، ص60، بندهای31 ـ 33. [10] . همان، انجیل لوقا، ص154، باب دوازدهم، بندهای 35ـ37. [11] . همان، انجیل مرقس، باب سیزدهم، بندهای 32 ـ 37.[12] . همان، انجیل یوحنا، باب پنجم، بندهای 26ـ 28. منبع: پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی پایان پیام/ .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه