با توجه به ریشه عربی و معنای دقیق کلمه "ابتغی" آیا این کلمه برای یک نفر به کار برده می‌شود؟

ابتغی از ریشه "بغی" به معنای طلب کردن و خواستن است، و صیغه مفرد مذکر غایب از فعل ماضی باب افتعال است. معنای آن این است: "خواست و طلب کردن (یک مرد غایب) در زمان گذشته". بنابراین کلمه "ابتغی" برای یک نفر به کار می‌رود، نه بیشتر. اگر بخواهیم در دو نفر یا بیشتر به کار ببریم و یا در فعل مضارع و امر مورد استفاده قرار دهیم، باید از این ماده صیغه‌های مخصوص تثنیه و جمع و مضارع و امر و... بسازیم مثل: ابتغیا (برای دو نفر) و ابتغوا (برای جمع ماضی) و ابتغوا (برای جمع فعل امر) همین طور صیغه‌ها و قالب‌های دیگر. ماده "ابتغی" در قرآن کریم در صیغه‌های مختلف استعمال شده است: "أفغیر الله ابتغی حکماً؛ آیا کسی جز خدا را داور بخواهم و انتخاب کنم؟!". "فاذا قضیت الصلاة فانتشروا فی الأرض وابتغوا من فضل الله؛ سپس چون نماز تمام شد، در زمین پراکنده شوید (دو روزی خود را) از فضل و بخشش الهی بجویید و طلب کنید".(3) "ایبتغون عندهم العزة فان العزّة لله جمیعاً؛ آیا نزد آنان (کافران) عزت می‌جویند، در حالی که هر چه عزت است نزد خداوند است".(4) .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه