تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
در این زمینه می توان گفت آیات ما به چند دسته تقسیم می شوند :
الف_روایاتی که بر ارزش زمان تاکید می کنندنظیر روایت پیمبر اکرم (ص)که می فرمایند:هیچ بنده ای در روز قیامت قدمی بر نمی دارد مگر اینکه از چهار چیز در مورد او سوال می شود:"از عمرش که در چه راهی آن را صرف کرده است ،ازجوانیش که در چه مسیری طی نموده است ،از مالش که از چه راهی به دست آورده و در چه راهی خرج کرده است و از محبت ما اهل بیت"[1]
ب_روایاتی که انسان را به کار و تلاش و تحرک تشویق می کنند.نظیر روایاتی از امام صادق (ع) که فردی را که برای خود و خانواده اش تلاش می کند تا روزی ای حلال و پاک در آورد و به دنبال رزق حرام نرود به مجاهد در راه خدا تشبیه کرده اندکه از تمامی مزایای یک مجاهد در نزد خداوند بهره می برد .[2]
ج_روایتی که لازمه و نتیجه آن ها خلاف تنبلی را اثبات می کند نظیر روایات عزت چراکه شما در صورتی عزتمند هستید که به تلاش و کوشش پرداخته و به شخصی جز خداودن محتاج نگردید.
ضمن اینکه باید توضیح دهیم که اصل وجود انسان در این دنیا به منظور انجام صحیح دو وظیفه ای است که به گردن او نهاده شده است و آن ها یکی این است که به گونه ای عمل کند تا شایسته این باشد که به او خلیفة الهه گویند و دوم اینکه انسان مامور به عمران و آبادانی این زمین است .هر دو وظیفه جز با کار وتلاش و کوشش مضاعف امکان پذیر نیستند.همچنین اگر ما به سیره معصومین نگاهی افکنیم می بینیم که این بزرگواران نیز همواره به کار و تلاش روی آورده و در بسیاری از موارد بر روی زمین های کشاورزی به کار مشغول می شدند تا جایی که امروزه بسیاری از زمین هایی که امیر المومنین احیا نمودند وجود داشته و بسیار پربار هم می باشند.
آیات قرآنی هم به این مقوله اشاره داشته و رهبانیتی که در حقیقت همان تنبلی و تن پروری است به شدت رد کرده اند.[3] .
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.