سنت پیامبر چیست و چه ارتباطی با بدعت دارد؟

سنت عبارت است از قول (سخن)، فعل (رفتار) و تقریر پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) که به عنوان یکى از منابع مهم، مورد توجه همگان قرار دارد. بنابراین هرگاه حدیثى معتبر از پیامبر نقل شود، بدان عمل مى شود و این کار را عمل به سنت مى گویند. شیعه با تأسى به سنت پیامبر و در راستاى عمل به سخنان آن حضرت، قول و فعل و تقریر معصومان را نیز سنت مى شمارد. در برابر، بدعت، نوعى تصرف در دین از طریق افزودن یا کاستن شریعت پیامبر(صلى الله علیه وآله) است. اساس بدعت در شرع آن است که چیزى را به عنوان یک امر شرعى که دین به آن فرمان داده، به کار برند؛ در حالى که براى مشروعیت آن، اصل یا ضابطه اى در شرع وجود نداشته باشد.منشور عقاید امامیه، ص 220. از این رو، بدعت گذارى در دین، از گناهان کبیره و حرام است. علامه مجلسى مى نویسد: «بدعت در شرع، چیزى است که پس از رسول گرامى حادث شده و دلیل شرعى خاص یا عامى نیز بر جواز آن در کار نباشد».بحارالانوار، ج 74، ص 202. ابن حجر دانشمند سنى مى نویسد: «بدعت چیزى است که (پس از پیامبر)پدید آمده باشد و دلیلى حاکى از جواز آن، در شریعت یافت نشود و آن چیزى که اصل و ریشه اى در دین دارد، بدعت نخواهد بود».فتح البارى، ج 5، ص 156. بنابراین، از آن جا که امور عبادى و مقدمات آنها در اسلام، بسته به فرمان و اجازه شارع مقدس است، بدین معنا که هر چیزى در اسلام باید مستند به متنى خاص یا عام از قرآن و سنت پیامبر(صلى الله علیه وآله) باشد و در غیر این صورت، بدعتى است که باید دور افکنده شود و به بدعت گزار باز گردد، از این رو، کم و زیاد کردن در عبادات، بلکه در هر عمل دینى، با تمسک به تشخیص فردى، کارى نارواست. متأسفانه پس از رحلت پیامبر، فقه و احکام شرعى مسلمانان، مانند وضو، اذان، نماز و بسیارى از احکام دینى، دستخوش بدعت هاى بسیارى گردیدند و در مسیر خلاف سنت شکل گرفتند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه