تخمین زمان مطالعه: 3 دقیقه
بر اساس گزارش منابع تاریخی یکی از شهدای کربلا و از کسانی که توانست در میان قافلهی یاران با وفای امام حسین(ع) حضور یابد و مُهر شهادت در راه خدا را بر کارنامه اعمال خود ثبت نماید، عمرو بن قرظه[1] (قرطه)[2] بن کعب[3] بن عمرو بن عامر بن زید[4] انصاری است.[5]عمرو فرزند قرظه انصاری بود که از اصحاب رسول خدا(ص) به شمار میآمد. قرظه در جنگ احد و جنگهای بعد از آن از مجاهدان در کنار آنحضرت(ع) بود.[6] وی کسی بود که در سال 23 هجری و در زمان حکومت خلیفهی دوم شهر ری را فتح کرد. [7] در کارنامهی قرظه فرمانداری کوفه از سوی امام علی(ع) نیز مشاهده میشود.[8]گفتنی است که قرظه در تمام نبردهای امام علی(ع) حضور داشت و سرانجام در ایام حکومت امام(ع) بر کوفه از دنیا رفت و آنحضرت(ع) بر وی نماز خواند.[9]نقش عمرو بن قرظه در کربلاهمانگونه که قرظه از صحابیان پیامبر اسلام(ص) و از یاران امام علی(ع) بود، پسرش عمرو بن قرظه نیز در کربلا نقش پررنگی داشت. از جمله آنکه امام حسین(ع) وی را برای تعیین وقت و مکان مذاکره[10] به سمت عمر بن سعد فرستاد.[11]در روز عاشورا عمرو بن قرظه علاوه بر کشتن افراد زیادی از سپاه ابن زیاد و جلوگیری از حملات دشمن، محافظ امام(ع) بود و با دستش جلوی تیرهای پرتاب شده به سمت امام(ع) رامیگرفت و با بدنش مانع شمشیرهایی میشد که امام را هدف قرار میدادند و تا او سرپا بود، آسیبی به امام نرسید.[12]وی بعد از شهادت مسلم بن عوسجه،[13] عبدالرحمن بن عبدالله یزنی[14] و ابراهیم بن حصین اسدی[15] و قبل از جون[16] و احمد بن محمد هاشمی[17] به سمت میدان رفت و برای تقویت روحیه سپاه امام(ع) اشعار حماسی خود را این گونه میخواند:«قد علمت کتیبة الأنصار أنی سأحمى حوزة الذمارضرب غلام غیر نکس شاری دون حسین مهجتى و داری».[18]گروه انصار میدانند که من حریم دین خود حمایت میکنم. با نبرد قهرمانانه جوانى که از دشمن روى گردان نیست! خانه و خانوادهام فدای حسین باد!هنگامی که تمام بدن عمرو پر از جراحت شد، رو به امام کرد و عرضه داشت: آیا به عهد و پیمانم وفا کردم؟! امام(ع) در پاسخ فرمود: آرى، تو زودتر از من به بهشت روى، سلام مرا به رسول خدا(ص) برسان و به ایشان بگو که من هم به دنبال تو خواهم آمد. عمرو بن قرظه با شنیدن این سخن به نبرد خود ادامه داد تا به شهادت رسید. [19]در زیارت ناحیه مقدسه بر این شهید دلاور درود فرستاده شده است: «السَّلَامُ عَلَى عَمْرِو بْنِ قَرَظَةَ الْأَنْصَارِی»[20] و «السَّلَامُ عَلَى عُمَرَ بْنِ قُرْطَةَ الْأَنْصَارِی».[21]گفتنی است که عمرو برادری به نام، زبیر(علی[22]) بن قرظه[23] داشت که در سپاه عمر بن سعد بود. او در بعد از شهادت عمرو به امام حسین(ع) اهانت کرد و گفت: ای دروغگو و پسر دروغگو! برادرم را گمراه کردی و فریبش دادی تا کشته شد! امام حسین(ع) فرمود: خدا برادرت را گمراه نکرد، بلکه او را هدایت کرده و تو را گمراه نمود! آن ملعون به امام(ع) گفت: اگر تو را نکشم و یا در جنگ با تو کشته نشوم، خدا مرا بکشد! سپس به سمت امام(ع) حملهور شد، اما نافع بن هلال با نیزهاش ضربهای به او زد و او را بر زمین افکند، ولى همراهانش او را نجات دادند.[24] .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.