تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
بنابر تحقیق و جستوجو در منابع اسلامی، پاسخ آنچه در پرسش آمده را به همان صورت پیوسته و در منابع کهن تنها در تألیف ابوالقاسم زمخشری (م 538ق) یافتیم که بدون تحلیل، تنها به نقل آن میپردازیم:«حضرت آدم(ع) هنگام احتضار به فرزندش شیث گفت: فرزندم! وصیت میکنم که روغن و مرّ و کندری از بهشت به یادگار دارم بر پیکرم بمالانی، زیرا در این صورت، تا قیامت چیزی از اعضای مرده از هم جدا نخواهد شد ... و سفارش میکنم که پیکرم را در تابوتی قرار داده و در غاری در اعماق زمین دفن کنی. آدم(ع) روز جمعه ششم نیسان[1] در 960 سالگی جان سپرد و در همان ساعتی که از بهشت بیرون رفته بود بر او نماز گزاردند و 140 روز برایش عزاداری کردند».[2]فرازهایی از این گزارش در منابع دیگر نیز وجود دارد:آدم در روز جمعه از جهان رفت.[3]آدم در روز جمعه ششم نیسان در همان ساعتى که آفریده شده بود وفات کرد.[4]آدم(ع) به فرزندش شیث(ع)، وصیت کرد که پیکرش را در تابوتی گذاشته و در میان غاری در عمق زمین جای دهد.[5] اما درباره عمر آدم(ع) هر چند نقلهای مختلفی وجود دارد،[6] ولی ظاهراً بیشتر مورّخان گفتهاند که 930 سال بوده است.[7] و حتی برخی ادعای اتفاق نظر کردهاند.[8] در حالی که زمخشری در این گزارش، عمر آدم را 960 سال ذکر کرده است.در ضمن، گزارش «مالیدن بدن آدم(ع) به روغن، مرّ(دارویی تلخ[9]) و کُندر بهشتی»، و «نوحه کردن برای وفات آدم(ع) به مدت صد و چهل روز»، را در منابع دیگر نیافتیم. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.