لطفا فرق بين حضور و ظهور را برايم بنويسيد؟

ظهور و حضور از نظر لغت بدين معني هستند: «ظهور» از مادة «ظهر» به معاني «ضد بطن است». بطن يعني داخل و پنهان لذا «ظهور» يعني آشكار شدن «ظهر التي ظهوراً اي تبيّن» چيزي ظاهر شد يعني آشكار شد. از اين موارد فهميده مي شود «ظهور» به معناي آشكار شدن است به شكلي كه مشخص باشد و هم ببينند و مخالف آن پنهان بودن است. همچنين «حضور» از مادة «حَضَر» به معناي آمدن، نزد و وجود است و «حضور» به معناي «پيشگاه» آمده است: با توجه به معناي لغوي آنها به نظر مي رسد اين دو لغت تقريباَ مترادفند با اين تفاوت كه «حضور» اعم از «ظهور» است. يعني «حضور» معناي عامي دارد كه هم ظاهر و آشكار بودن را در بر مي‌ گيرد و هم مخفي بودن را؛ حضور به معناي وجود و هستي داشتن است در مكاني حال يا آشكارا يا پنهاني لذا به كسي كه پشت پرده باشد نيز حاضر در مجلس مي گوييم و به او ظاهر نمي توان گفت؛ در نتيجه: «ظهور» يعني بودن همراه آشكاري و نماياني ولي «حضور» يعني بودن، حال آشكارا يا پنهاني. اگر مطلب بالا راجع به حضرت ولي عصر (ع) مي پرسيد بايد گفت: وجود نازنين ايشان حاضر است به اين معني كه وجود خارجي دارند و زنده‌ اند ولي همراه با پنهاني و خفاء، همچنانكه در روايات بدين نكته اشاره شده است و حضرت را به خورشيد پشت ابر تشبيه كرده اند، خورشيد پشت ابر هست و نفع خود را به مردم مي رساند، اگر چه آشكار نيست و ديده نمي شود. همچنين است وجود نازنين حضرت ولي عصر (عج) ايشان نيز نفع خود را به مردم مي رسانند اگر چه در پردة غيبت باشند. لذا حضرت حاضرند اما ظاهر نيستند يعني معلوم و آشكار نيستند بطوري كه همگان او را بشناسند و زماني كه خداوند سبحان به ايشان اجازة خروج و قيام دهند، خود را معرفي كرده و به مردم مي شناساند لذا در اين هنگام است كه «حضور» ايشان تبديل به «ظهور» مي گردد يعني آشكار مي گردند و همگان ايشان را مي شناسند. روايتي از خود حضرت وارد شده كه همين معنا را اثبات مي كند: ايشان مي فرمايند: «اما تعملون أنّ الارض لا تخلو من حجه امّا ظاهراً و امّا مغموراً؛ آيا نمي دانيد زمين هيچگاه از حجت خالي نمي شود خواه آن حجت ظاهر باشد يا پوشيده شده» از اينكه حضرت «مغمور» را در مقابل «ظهور» مي آورند به قرينه تقابل فهميده مي شود، «ظهور» خلاف مغمور يعني پوشيده است و به معناي آشكار است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه