در دعای بعد از هر فریضه ماه رمضان در قسمت آخر این طور آمده خدایا مرا عزیر بدار با خاری هر که می خواهی و مرا خار مکن با عزیز کردن دوستانم لطفا این را شزح دهید?

نخست باید دانست «کرامت» هر کس به قابلیت درونی و افعال خیر بیرونی او بستگی دارد و خواری هر کس به دنائت و کوتاهی درونی و سستی و شرارت بیرونی او بستگی دارد.در صحنه های مختلف زندگی و در برخورد با دیگران؛ کرامت و یا دنائت شخص آشکار می شود. مفهوم این فراز از دعا چه بسا این باشد که خدایا درون و برون مرا چنان اصلاح بفرما که کرامت و برتری معنوی من در هنگام برخورد با دیگران آشکار شود و در این برخوردها نقطه ضعفی از من سر نزد بلکه اگر نقطه ضعفی باشد از دیگران باشد نه از من.و از سوی دیگر این گونه نباشم که در هنگام برخورد با اولیاء، کم بیاورم و از آنان عقب بیفتم.لذا اگر چه در نگاه اول به این عبارت، حالت خودخواهی برداشت می شود اما با دقت در آن، معلوم می شود که از خدا می خواهیم که هر چه بیشتر به مرحله کرامت اولیا برسیم و کرامت خود را حفظ کنیم.جالب توجه آن که در بخش اول این دعا «کرامت ما» و «خواری دیگران» به طور عمومی مطرح شده، اما در بخش دوم «خواری ما» و «کرامت اولیا» مطرح شده. یعنی خداندا به من توفیق بده که در بزرگواری و کرامت از همه پیشقدم باشم. و طوری نشود که قابلیت و کرامت را از دست بدهم و از صف اولیا و هم ردیفی با آنان خارج شوم تا آنجا که در مقایسه با آنان خوار و دور افتاده باشم. و به عبارت دیگر شاید بتوان گفت: آنچه دردناک است اینستکه اولیاء جایگزین ما بشوند و این نشانه اینستکه ما لیاقت و بزرگواری را از دست داده ایم وگرنه جایگزین اشرار نشانه عدم لیاقت دیگران است. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه