بازگرداندن ارتجاع و استبداد و حاکمیت وابسته در کشورهای انقلابی روش های کثیف غربی ها در برابر انقلاب هاست هنوز چند روز بیشتر از آغاز قیام ملت مصر علیه حسنی مبارک نگذشته بود و از نظر بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان، تکرار اتفاق تونس در مصر بسیار بعید می نمود. اما رهبر معظم انقلاب اسلامی در خطبه های تاریخی خود در نیمه بهمن۱۳۸۹، مبارک را خائن به ملت مصر معرفی کردند و از «تجربیات انقلاب کبیر اسلامی ایران» برای ملت مصر سخن گفتند.

بازگرداندن ارتجاع و استبداد و حاکمیت وابسته در کشورهای انقلابی روش های کثیف غربی ها در برابر انقلاب هاست هنوز چند روز بیشتر از آغاز قیام ملت مصر علیه حسنی مبارک نگذشته بود و از نظر بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان، تکرار اتفاق تونس در مصر بسیار بعید می نمود. اما رهبر معظم انقلاب اسلامی در خطبه های تاریخی خود در نیمه بهمن1389، مبارک را خائن به ملت مصر معرفی کردند و از «تجربیات انقلاب کبیر اسلامی ایران» برای ملت مصر سخن گفتند. تنها گذشت یک هفته کافی بود که همگان سقوط مبارک را به چشم خود ببینند. از آن پس بود که اصطلاح «بیداری اسلامی» بر سر زبان ها افتاد. با تشدید این موج در منطقه، حضرت آیت الله العظمی خامنه ای زوایای بیشتری از این حرکت ملت های مسلمان را در سه سطح توصیف حوادث، راهبری بیداری اسلامی و آسیب شناسی مورد تحلیل و بررسی قرار دادند. متنی که پیش رو دارید بخشی از هشدارهای مقام معظم رهبری به نخبگان و علما و مردم تازه انقلاب کرده منطقه است که از سخنان معظم له استخراج شده است. راهبرد دشمن در برابر بیداری اسلامی غربی ها و آمریکا بعد از آنکه عوامل خود را در این کشورها از دست دادند، دو تا ترفند را در پیش گرفتند؛ یکی فرصت طلبی، یکی شبیه سازی. فرصت طلبی شان این بود که خواستند این انقلاب ها را مصادره کنند؛ یعنی سر مردم را کلاه بگذارند، با آنها اظهار همراهی کنند، افراد طرفدار خودشان را سر کار بیاورند. (1390/1/1) روحانیان و رجال دین شناس کمابیش در همه جا مرجع فکری و سنگ صبور روحی مردم بوده اند و هرجا که در هنگامه تحولات بزرگ، در نقش هدایتگر و پیشرو ظاهر شده و در پیشاپیش صفوف مردم در مواجهه با خطرات حرکت کرده اند، دشمنان امت و کینه ورزان با اسلام و مخالفان حاکمیت ارزش های اسلامی سعی می کنند این مرجعیت فکری را از پایگاه های دینی سلب کرده و قطب های جدیدی برای آن بتراشند. (1392/2/9) نقش خواص در هدایت جریان بیداری اسلامی ایجاد یک فکر، یک گفتمان، یک جریان فکری در جامعه، به دست خواص جوامع است؛ به دست اندیشمندان جامعه است؛ آنها هستند که می توانند فکر ملت ها را به یک سمتی هدایت کنند که مایه نجات ملت ها شود؛ همچنان که خدای نخواسته می توانند به سمتی ببرند که مایه بدبختی و اسارت و تیره روزی ملت ها شود. بنابراین اساتید دانشگاه، فرزانگان و نخبگان علمی در هر کشوری می توانند سررشته دار حرکت مردم شوند؛ البته به شرط اخلاص، به شرط شجاعت، به شرط نترسیدن از دشمنان. اگر ترس آمد، اگر طمع آمد، اگر غفلت آمد، اگر تنبلی آمد، کار خراب خواهد شد. اگر ترس نبود، شجاعت بود، اگر طمع نبود، اگر غفلت نبود، هوشیاری و بیداری بود، آن وقت کار درست خواهد شد.(1391/9/12) تلاش آمریکایی ها برای سوار شدن بر موج بیداری اسلامی آمریکایی ها اگر مدیریت این حرکت ها را به عهده داشتند، نمی گذاشتند مبارک به این وضع رقت بار دچار شود - این برای آنها خیلی ضرر داشت - نمی گذاشتند مردم بیایند توی میدان. آنها اگر می توانستند یک حرکت طبق میل خودشان انجام بدهند، جور دیگری انجام می دادند، البته شکی نیست که دستگاه های دیپلماسی فعال دنیا، سیاست های فعال دنیا، در رأس شان آمریکا - که در امر دیپلماسی، مثل بقیه عرصه های دیگر، فعالیتش خیلی زیاد است - سعی می کنند بر این موج سوار بشوند، دارند تلاش می کنند؛ نباید گذاشت موفق شوند.(1390/1/7) آسیب ها و خطرات تهدید کننده انقلاب های منطقه ما با خطرهایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی روبه رو شدیم و آنها را شناختیم و تجربه کردیم و به خواست خدا و رهبری امام خمینی و بصیرت و فداکاری مردم مان، از بیشتر آنها به سلامت گذشتیم. البته توطئه ها از سوی دشمن و عزم راسخ از سوی ملت ما همچنان ادامه دارد. من این آسیب ها را دو قسم می کنم؛ آنها که در درون خود ما ریشه دارد و از ضعف های ما بر می خیزد و آنها که دشمن به طور مستقیم آن را برنامه ریزی می کند. دسته اول، چیزهایی از این قبیل است: احساس و گمان اینکه با سقوط حاکم وابسته و فاسد و دیکتاتور، کار تمام شد. راحتی خیال ناشی از احساس پیروزی و به دنبال آن کم شدن انگیزه ها و سست شدن عزم ها، نخستین خطر است. مرعوب شدن از هیمنه ظاهری مستکبران و احساس ترس از آمریکا و دیگر قدرت های مداخله گر، آسیب دیگری از این دسته است که باید از آن پرهیز کرد. نخبگان شجاع و جوان ها باید این ترس را از دل ها بیرون کنند. اعتماد به دشمن و در دام لبخندها و وعده ها و حمایت های آنها افتادن نیز آسیب بزرگ دیگری است که به طور ویژه باید پیشروان و نخبگان از آن بر حذر باشند. دشمن را با علاماتش در هر لباس باید شناخت و از کید او که در مواردی در پس ظاهر دوستی و کمک پنهان می شود، باید ملت و انقلاب را مصون ساخت. ایجاد اختلاف و به جان هم انداختن انقلابیون و رخنه در پشت جبهه مبارزه، نیز آفتی بزرگ است که با همه توان باید از آن گریخت. آسیب های دسته دوم را غالباً ملت های این منطقه در حوادث گوناگون آزموده اند. نخستین آسیب، بر روی کار آوردن عناصری است که خود را متعهد به آمریکا و غرب می دانند. غرب می کوشد پس از سقوط ناگزیر مهره های وابسته، اصل سیستم و اهرم های اصلی قدرت را حفظ کند و سر دیگری را بر روی این بدن بگذارد و بدین وسیله سلطه خود را همچنان ادامه دهد. این به معنای هدر رفتن همه تلاش ها و مجاهدت ها است. در این مرحله اگر با مقاومت و هوشیاری مردم مواجه شوند، می کوشند تا بدیل های انحرافی گوناگون در پیش پای نهضت و مردم بگذارند. این سناریو می تواند پیشنهاد مدل های حکومتی و قانون اساسی هایی باشد که کشورهای اسلامی را بار دیگر در دام وابستگی فرهنگی و سیاسی و اقتصادی به غرب بیفکند و می تواند نفوذ میان انقلابیون و تقویت مالی و رسانه ای یک جریان نامطمئن و به حاشیه راندن جریان های اصیل در انقلاب باشد. این نیز به معنی بازگرداندن سلطه غرب و تثبیت مدل های نوسازی شده غربی و بیگانه از اصول انقلاب و در نهایت، تسلط آن ها بر اوضاع است. اگر این تاکتیک نیز به نتیجه نرسد، تجربه ها به ما می گوید که آنگاه روش هایی چون هرج و مرج و تروریزم و جنگ داخلی میان پیروان ادیان یا قومیت ها یا قبایل و احزاب و یا حتی میان ملت ها و دولت های همسایه و همراه با آن، حصر اقتصادی و تحریم و بلوکه کردن سرمایه های ملی و نیز هجوم همه جانبه تبلیغاتی و رسانه ای را در پیش خواهند گرفت. مقصود آنان از این همه، خسته و نومید کردن مردم و مردد و پشیمان کردن مبارزان است، که می دانند در این صورت، شکست دادن انقلاب، ممکن و آسان خواهد شد. برای آنان بازگرداندن ارتجاع و استبداد و حاکمیت وابسته در کشورهای انقلابی، اصلی است که همه این روش های کثیف را تجویز می کند.(1390/6/26) مهم ترین اولویت انقلاب های پیروز شده نظام سازی، کار بزرگ و اصلی شما است. این کاری پیچیده و دشوار است. نگذارید الگوهای لائیک یا لیبرالیسم غربی، یا ناسیونالیسم افراطی، یا گرایش های چپ مارکسیستی، خود را بر شما تحمیل کند. ملت های انقلاب کرده و آزاد شده، یکی از مهم ترین خواسته های شان حضور و نقش قاطع مردم و آراءشان در مدیریت کشور است.(1390/6/26) اگر در این کشورهایی که انقلاب کردند، نظام سازی نشود، آنها را خطر تهدید می کند... باید در این کشورهایی که انقلاب کردند، نظام سازی شود؛ باید یک قاعده مستحکمی به وجود بیاید. این هم یکی از مسائل مهم است.(1391/9/12) بصیرت .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه