ايمان به معاد چه آثارى در پى دارد؟

پرهيزگاران يقين دارند كه انسان، مهمل، عبث و بى هدف آفريده نشده، آفرينش براى او خط سيرى تعيين كرده است كه با مرگ هرگز پايان نمى گيرد چرا كه اگر در همين جا همه چيز ختم مى شد مسلماً اين همه غوغا براى اين چند روز زندگى، عبث و بيهوده بود.آنها اعتراف دارند: عدالت مطلق پروردگار در انتظار همگان است و چنان نيست كه اعمال ما در اين جهان، بى حساب و پاداش باشد. اين اعتقاد به آنها آرامش مى بخشد، از فشارهائى كه در طريق انجام مسئوليت ها بر آنها وارد مى شود نه تنها رنج نمى برند كه از آن استقبال مى كنند، همچون كوه در برابر حوادث مى ايستند، در برابر بى عدالتى ها تسليم نمى شوند، و مطمئن هستند كوچك ترين عمل نيك و بد، پاداش و كيفر دارد، بعد از مرگ به جهانى وسيع تر كه خالى از هر گونه ظلم و ستم است انتقال مى يابند و از رحمت وسيع و الطاف پروردگار بزرگ بهره مند مى شوند. ايمان به آخرت يعنى شكافتن ديوار عالم ماده، و ورود در محيطى بالاتر و والاتر كه اين جهان، مزرعه اى براى آن، و آموزشگاهى براى آمادگى هر چه بيشتر در برابر آن، محسوب مى شود، حيات و زندگى اين جهان هدف نهائى نيست بلكه جنبه مقدماتى دارد، و دوران سازندگى براى جهان ديگر است.زندگى در اين جهان همچون زندگى دوران جنينى است كه هرگز هدف آفرينش انسان آن نبوده، بلكه يك دوران تكاملى است براى زندگى ديگرى، ولى تا اين جنين سالم و دور از هر گونه عيب متولد نشود در زندگى بعد از آن خوشبخت و سعادتمند نخواهد بود. ايمان به رستاخيز اثر عميقى در تربيت انسانها دارد، به آنها شهامت و شجاعت مى بخشد، زيرا براساس آن، اوج افتخار در زندگى اين جهان، «شهادت» در راه يك هدف مقدس الهى است كه محبوب ترين أشياء براى فرد با ايمان و آغازى است براى يك زندگى ابدى و جاودانى.ايمان به قيامت انسان را در برابر گناه كنترل مى كند، و به تعبير ديگر گناهان ما با ايمان به خدا و آخرت نسبت معكوس دارند، به هر نسبت كه ايمان قوى تر باشد گناه كمتر است. و در نقطه مقابل فراموشى روز جزا، سرچشمه انواع طغيان ها، ستم ها و گناهان است و آنها هم سرچشمه عذاب شديد.(1)پي نوشت:1. تفسير نمونه، ج 1، ص 108.منبع:سایت انوار طاها .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه