قرآن کریم تکلم حضرت عیسى(ع) در گهواره را نشانه و معجزه مى خواند؛ معجزه اى که ضمن اثبات نبوت حضرت عیسى(ع) بر پاکى مادرش حضرت مریم و برائت وى از تهمت هاى نارواى بنى اسرائیل دلالت دارد.V} مریم(۱۹): ۲۳ - ۲۷.{V

قرآن کریم تکلم حضرت عیسى(ع) در گهواره را نشانه و معجزه مى خواند؛ معجزه اى که ضمن اثبات نبوت حضرت عیسى(ع) بر پاکى مادرش حضرت مریم و برائت وى از تهمت هاى نارواى بنى اسرائیل دلالت دارد. مریم(19): 23 - 27. بر اساس روایات اهل بیت(ع)، این معجزه و تکلم در همان روزهاى نخستین تولد - هنگامى که حضرت مریم با نوزادش میان قوم خود بازگشت - تحقق یافت و پس از آن، حضرت عیسى دیگر سخن نگفت تا زمانى که سایر نوزادان به سخن مى آیند. مرحوم طبرسى، در تفسیر مجمع البیان ذیل آیات مربوط به تکلم حضرت عیسى در گهواره، مى گوید: «و لمّا کلمهم عیسى بهذا علموا براءة مریم ثم سکت عیسى(ع) فلم یتکلم بعد ذلک حتى بلغ المدة التى یتکلّم فیها الصبیان؛ و چون حضرت عیسى با این کلمات در گهواره سخن گفت، بنى اسرائیل به برائت و پاکى حضرت مریم پى بردند. پس از آن حضرت عیسى دیگر سخن نگفت تا به دورانى رسید که نوع کودکان در آن دوران سخن مى گویند.» مجمع البیان، ج 6، ص 973. در روایتى از امام باقر(ع) آمده است: «.. پس از این معجزه، حضرت عیسى سخن نگفت تا دو سال شد و در مدت این دو سال حضرت زکریّا حجّت خداوند بر مردم بود». بحارالانوار، ج 14، ص 255، ح 51. البته مسیحیان درباره این معجزه سکوت کرده اند و آن را نفى یا اثبات نمى کنند؛ زیرا در کتاب هاى مقدس آنان نیامده است. کلام مسیحى، توماس میشل، ترجمه حسین توفیقى، ص 67. بى تردید محتواى کلام حضرت عیسى(ع) در کودکى با عقاید مسیحیان منافات دارد. آن حضرت فرمود: «M}من بنده خدا هستم، خداوند به من کتاب اعطا کرده و مرا پیامبر قرار داده است{M .»؛ مریم(19): 30. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 7/450022) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه