آيا مسأله معاد يك امر تعبدى و اجبارى است كه هر فرد مسلمان بدون چون و چرا و بدون دليل و مدرك بايد به آن اعتقاد داشته باشد و حق ندارد درباره آن تحقيق و بررسى نماييد؟

اعتقاد و ايمان مسأله اى نيست كه قابل تحميل باشد و انسان به چيزى كه درباره آن شناخت ندارد، نمى تواند ايمان داشته باشد. اگر براى معاد دليلى وجود نداشت كه آن را به طور قطعى به ثبوت برساند، امكان نداشت نسبت به آن ايمان و اعتقاد پيدا كرد. بايد توجّه داشت كه مسأله معاد داراى دو بعد است: الف: اصل معاد. ب: خصوصيّات آن مانند: جسمانى بودن آن. درباره اصل معاد دليل هاى محكم عقلى بسيار است و فلاسفه اسلامى براساس دليل هاى قاطع عقلى و فلسفى معاد را ثابت كرده اند. امّا جسمانى بودن آن - كه روح در قيامت به همين بدن جسمانى تعلّق بگيرد - اين نيز براساس دليل هاى قاطع نقلى است و كتاب هاى آسمانى كه اعتبار آنها براساس حكم عقل قطعى به ثبوت رسيده از جمله قرآن معاد جسمانى را ثابت كرده اند. مى دانيم كه قرآن مجيد معجزه پيامبر اسلام است و اعجاز قرآن و سنديّت قرآن براساس دليل هاى عقلى استوار است، با اين وصف چگونه مى توان گفت كه مسأله معاد يك امر تعبدى و اجبارى و بدون دليل و مدرك است. تحقيق و بررسى لازم است و بدون تحقيق و بررسى عقيده درست نمى شود و اعتقاد به معاد از اصول دين است و در اصول دين تقليد جايز نيست و ايمان و اعتقاد بايد براساس آگاهى و يقين باشد. www.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه