ببخشید من سالهاست که یک چیزی از خدا میخوام ولی خدا اصلا به من عنایت نکردهنه اینکه حاجت من فقط این باشه من حاجتهای دیگر هم دارم ولی خدا به اصلا حاجتم نمیده آنوقت من همیشه فکر میکنم خدا اصلا به من توجهی نداره گاهی وقتی یک مشکلی برام بوجود میاد در دلم خیلی ناشکری از خدا میکنم و وقتی با خدا حرف میزنم حسابی از اینکه اصلا چرا من آفریده و یا .... به خدا نعوذ بالله شکایت میکنمچون دیگه خسته شدم و یا اینکه اصلا به همه چیز حتی عدالت خدا شک میکنم و با اینکه میدانم این حرفها را نباید به خدا بزنم ولی بعضی موقعها فکر میکنم با گفتن این حرفها به خدا خودم خالی میکنم هر چند که بلافاصله پشیمان میشم میخواستم ببینم آیا این ناشکری هایی که من حتی در دلم می گم باز برای من گناهی نوشته میشه یا از توفیقات بی بهره میشم و یا مورد غضب خدا قرار میگیرم ؟لطفا مرا راهنمایی کنید چکارکنم که رضایت خدا داشته باشم و به خدا نزدیک بشم و یخدا حاجتهای مرا براورده کند؟

دعا یکی از مهمترین سلاح های مؤمن، برای رویارویی با مشکلات و سختی ها و یکی از بهترین راه های ارتباط بنده، با خالق خویش است. با دعاحتی می توان، قضای حتمی و بلا را برگرداند.امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند: «الدعاء یدفع البلاء النازل و ما لم ینزل؛» دعا بلای نازل شده و نازل نشده را دفع می کند. در وهله اول باید بدانیم که آیا اصرار در دعا داشته باشیم یانه؟حداقل در دو آیه از قرآن کریم، به اجتناب از دعای ناآگاهانه اشاره شده است: «و یدع الانسان بالشر دعاءه بالخیر و کان الانسان عجولا؛»و آدمی به دعا شری را می طلبد چنان که گویی به دعا خیری را می جوید و آدمی تا بوده شتابزده بوده است.» (سوره الاسراء، 11) « قال یا نوح انه لیس من اهلک انه عمل غیر صالح فلا تسألن ما لیس لک به علم انی اعظک ان تکون من الجاهلین؛»گفت: ای نوح! او از خاندان تو نیست؛ او عملی است ناصالح. از سر ناآگاهی از من چنین مخواه. برحذر می دارم تو را که از مردم نادان باشی». (سوره هود، 46) اما ظاهراً در آیات کریمه ی قرآن اشاره به این مطلب نشده که: اگر با اصرار چیزی که صلاح بنده در آن نیست از خداوند گرفته شود، موجبات آزار و اذیت او فراهم خواهد آمد. و چنین مطلبی را می توان از روایات رسیده از اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) برداشت کرد.بعنوان مثال: «در زبور آمده است: خدای تعالی می فرماید: ای پسر آدم! تو از من خواهشی می کنی و من برای مصلحت تو آن را برآورده نمی کنم، اما در خواهشت اصرار می ورزی و من خواسته ات را می دهم و تو با کمک آن، مرتکب گناه و نافرمانی از من می شوی...»2 همانطور که ملاحظه می فرمایید، خداوند در اجابت دعای بندگان (مؤمن) مصلحت آن ها را در نظر می گیرد و چه بسیارند دعاهایی که اجابت آن ها به صلاح بنده نمی باشد؛ «عسی ان تحبوا شیئاً و هو شر لکم... چه بسا شما چیزی را دوست دارید حال آنکه به ضرر شما است».بنابراین وقتی بنده ی مؤمن از خدای خود چیزی بخواهد که به صلاحش نباشد به او نمی دهد؛ ولی ممکن است با اصرار و پافشاری خواسته ی او را اجابت کند. در این صورت بنده دچار خسران و زیان خواهد شد.مانند بچه ی لجبازی که می خواهد به چیزی داغ، دست بزند و بر این کار پافشاری و اصرار دارد و اجتناب مادر کارگر نیست؛ لذا چه بسا مادر یک بار اجازه ی این کار را به کودک خود بدهد تا کودک با تجربه ی خود بفهمد که باید به نصایح و راهنمایی های مادر توجه کند. پس سوزش دست، از تبعات این اصرار و پافشاری و عدم اعتماد به مادر است!از پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله) نقل شده که فرمودند: «خدای تبارک و تعالی فرموده است: ای آدمیزاد! از فرمانی که به تو داده ام اطاعت کن و صلاح کار خود را به من نیاموز.»3 و امام علی (علیه السلام) نیز فرمودند: «خدای عز و جل از فراز عرش خود فرمود: ای بندگان من! از آنچه به شما دستور داده ام فرمان برید و به من نیاموزید که چه چیز به صلاح شما است؛ زیرا من به آن داناترم و آنچه را به صلاح شما است از شما دریغ نمی کنم.»4 ذکر چند نکته:1- اصرار در دعا نه تنها مذموم نیست، بلکه ممدوح است؛ پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله) فرمودند: «خدا رحمت کند بنده ای را که از خدای عز و جل حاجتی بخواهد و در دعا (برای آن حاجت پافشاری کند، خواه دعایش اجابت شود و یا نشود.»5ولی با توجه به آیات و روایاتی که در بالا ذکر شد، نتیجه می گیریم که: در دعاها اصرا کنیم، اما از خداوند بخواهیم در صورت خیرو مصلحت بودن ، حاجت ما را برآورده کند؛ زیرا همه ی خیرها به دست اوست (بیدک الخیر).به بیان دیگر، در دعا اصرار کن ولی این قید را هم بیاور که: اگر خیر دنیا و آخرت من در اجابت این دعا است، دعایم را مستجاب کن.2- بدانیم و باور کنیم که خداوند بخیل نیست و دستش برای برآوردن حاجات ما، باز است و او از هر کس دیگری به ما مهربان تر است. و نیز باور کنیم که خداوند عالم بر هر خیر و شری است و هیچ خیری را از بندگانش دریغ نمی کند.3- در برخی از دعاها – مانند طلب هدایت- هیچ شری نیست؛ بلکه سراسر خیر است. لذا می توانیم اینگونه دعاها را بی هیچ قید و شرطی از خداوند درخواست کنیم و بر آن اصرار ورزیم. ولی اجابت برخی از دعاها ی معنوی نیز ممکن است به صلاح ما نباشد!امام باقر یا امام صادق (علیهماالسلام) میفرمایند: «خدای تبارک و تعالی می فرماید: همانا برخی از بندگانم از من (توفیق) انجام طاعتی را می طلبد تا بدان سبب او را دوست بدارم اما من از او دریغ می کنم تا مبادا بر اثر عمل خود دچار عجب و خودپسندی شود.»6 مساله ای که از اهمیت زیادی برخوردار است توجه به حقیقت دعا و پی بردن به ارزش دعاست؛ اینکه به دعا تنها به چشم وسیله ای برای گرفتن حاجت نگاه نکنیم، یعنی نفس دعا کردن، عبادت است و دعا کننده چه حاجت بگیرد و چه نگیرد عبادت کرده و به خداوند نزدیک شده است. امام باقر (علیه السلام) می فرمایند: افضل العبادة الدعا7 دعا برترین عبادت است. امام علی (علیه السلام) فرمودند: احب الاعمال الی الله عزوجل فی الارض الدعا8 محبوبترین کار نزد خدای عزوجل در روی زمین دعاست. در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده که: دعا کن و مگو کار، گذشته است (و آنچه مقرر شده همان میشود) همانا نزد خداوند عزوجل مقام و منزلتی است که جز با درخواست به دست نمی آید.9 پیروز و موفق باشید1) (میزان الحکمة، ج 4 ، ح 5548) )2) (میزان الحکمة، ج4 ، ح 5714).3) (همان، ح 5678)4) (همان، ح 5680)5) (همان، ح 5666)6) (همان، ح 5715)7) (همان، ص1644)8) (همان، ص1646)9) (همان، ص1646) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه