همان‌طور که در اسناد برادران اهل‌سنت در مورد روایات مربوط به قیام امام حسین(ع) وجود دارد، سقائی به امام حسین(ع) رسید و گفت: یا ابا عبدالله برای شما آب آوردم تا خودتان را سیراب کنید، در حالی‌که آن‌حضرت کف دست خود را به آن سقا نشان داد که مانند چشمه‌ای خروشان به نظر می‌رسید، فرمود: من آب دارم، آب را به کسان دیگر که احتیاج دارند برسان. منظور حضرت از این عمل چه بود؟ در حالی‌که می‌توانست خود را سیراب کند؛ چرا این کار را نکرد؟

در پاسخ به این پرسش باید به نکات زیر توجه کرد:پیامبران و امامان معصوم(ع) ملزم بودند از علم و قدرت عادی خود استفاده کنند، نه از قدرت الاهی خود؛ چون اگر بر اساس علم و قدرت الاهی زندگی خود را سامان می‌دادند، دیگر نمی‌توانستند الگوی دیگران باشند.اصل وجود چنین روایتی و لو در منابع اهل‌سنت برای ما محرز نیست.3 این روایت - به فرض وجود- به دلایلی مخدوش به نظر می‌رسد. اوّلاً: امام حسین(ع) در روز عاشورا طبق نقل‌های متعدد از دشمنان که شریعه فرات را بر او بسته بودند تقاضای آب نمود و آنها از دادن آب به آن‌حضرت به شدت امتناع کردند. ثانیاً: این‌که در روز عاشورا خیمه‌های آن‌حضرت در حلقۀ محاصرۀ دشمن بود. چگونه چنین شخصی خود را به امام(ع) رساند؟!بنابر این، این روایت و روایاتی به این مضمون که مسئلۀ تشنگی امام حسین(ع) را خواست آن‌حضرت دانسته و چنین وانمود می‌کنند که امام(ع) و اهل‌بیت آن‌حضرت از جهت آب در هیچ مضیقه‌ای قرار نداشتند، به هیچ وجه قابل قبول نیستند، و با ادله و دیگر روایات تاریخ نهضت عاشورا سازگاری ندارد، بلکه ساختگی بوده و می‌خواهند به نوعی سرپوش بر جنایات نابخشودنی دشمنان بگذارند. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه