خون حیض

«حیض» خونى است که به طور معمول، هر ماه به مدت چند روز از رحم زنان، به علت تأثیر هورمون هاى تخمدان، خارج مى شود. این خونریزى از سن بلوغ تا سن یائسگى زن صورت مى گیرد. از حیض به قاعدگى، رگل، عادت ماهانه، پریود و بى نماز شدن هم تعبیر مى کنند و زن را در این حالت حائض مى گویند. در این دوران از سوى شرع مقدس، احکام و دستوراتى خاص براى زنان قرار داده شده است. خداوند مى فرماید: «وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِی الْمَحِیضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى یَطْهُرْنَ فَإِذا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ»؛ بقره (2)، آیه 222.؛ «و از تو درباره خون حیض سؤال مى کنند، بگو: چیز زیان بار و آلوده اى است، از این رو در حالت قاعدگى، از زنان کناره گیرى کنید و با آنها نزدیکى ننمایید، تا پاک شوند، از طریقى که خدا به شما فرمان داده، با آنها آمیزش کنید. خداوند توبه کنندگان را دوست دارد و پاکان را (-(نیز)-) دوست دارد». اقوام پیشین در مورد زنان در ایام عادت ماهانه عقاید مختلف و افراط و تفریطهایى داشتند. یهود در این زمینه بسیار سخت گیرى مى کردند. در چنین حالتى در همه چیز (خوردن، آشامیدن، مجلس و آمیزش) از زنان جدا مى شدند که در تورات کنونى احکام شدیدى در این زمینه به چشم مى خورد. در مقابل مسیحیان، محدویت و ممنوعیتى براى خود در این ایام قائل نبودند! نزد بت پرستان عرب دستور خاصى در این زمینه یافت نمى شود. اسلام به عنوان دین برتر، روش عادلانه اى را در این زمینه پیش گرفته و در این ایام تنها «آمیزش جنسى» را حرام کرده است؛ زیرا آمیزش در چنین حالتى، علاوه بر اینکه تنفرآور است، زیان هاى بسیارى به بار مى آورد که علم پزشکى نیز آن را اثبات کرده است. احتمال عقیم شدن مرد و زن، ایجاد یک محیط مساعد براى پرورش میکرب بیمارى هاى آمیزشى (مانند سفلیس و سوزاک) و نیز التهاب اعضاى تناسلى زن و وارد شدن خون آلوده به داخل عضو تناسلى مرد، از جمله این زیان ها و آسیب ها است. از این رو پزشکان آمیزش جنسى در چنین زمانى را ممنوع مى کنند. تفسیر نمونه، ج 2، ص 138. (احکام ویژه بانوان، سیدمجتبی حسینی، کد: 7/500032) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه