تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
روایتی وجود دارد که بر اساس آن هر فردی هنگام مرگ و جدا شدن از دنیا، امام علی(ع) را میبیند،[1] و نیز بر اساس باور شیعیان، معصومان(ع) به تمام آنچه در دنیا میگذرد احاطه دارند. علاوه بر آن و به صورت ویژه، احادیث دیگری حاکی از توجه خاص خدا و اولیای او به افرادی است که در غربت جان داده و مزاری ندارند:1. پیامبر اسلام(ص): «... مؤمن هرگز در وحشت و تنهایى نیست، هرگاه مؤمنى در غربت بمیرد، فرشتگان براى او میگریند و برایش طلب آمرزش مینمایند، و این براى مؤمنى است که غریب بمیرد و گریهکنندهاى نداشته باشد، و از محل جان دادنش نوری خواهد درخشید که تا زادگاهش را روشن خواهد کرد».[2]2. امام صادق(ع): «هیچ مؤمنى نیست که در دیار غربت جان سپارد و گریهکنندهاى بر بالینش حاضر نشود، مگر آنکه قسمتهایى از زمین که در آنها خدا را عبادت مینمود، لباسهایی که بر تن میکرد، درهاى آسمان که کردارش از آن درها بالا میرفت و دو فرشته گمارده شده بر او برایش گریه میکنند».[3]اما آنچه در برخی از مداحیها و روضهها مطرح میشود که امام حسین(ع) و یا حضرت زهرا(ع) در کنار شهدای مفقود الاثر حاضر میشوند، مستند به روایتی نیست، بلکه کنایه از آن است که شهیدان مفقود الاثر به دلیل شباهتی که با حضرت زهرا(س) در گمنامی مزارشان دارند، و از آنجا که با توجه به روایات بالا، بیشتر مورد توجه خدا هستند، طبیعتاً توجه بیشتری از طرف حضرت زهرا(س) و دیگر معصومان(ع) به آنان میشود. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.