تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
"شیخیه" فرقهاى است که مؤسس آن شیخ احمد احسائی بود. شیخ احمد در سال 1166 ق، در احساء متولد گردید و در سال 1186 به کربلا رفت و از محضر علماى شیعه استفاده نمود. او در سفر خود به ایران به منظور زیارت امام رضا(ع) در یزد ساکن گردید و چندى بعد به دعوت فتحعلى شاه به تهران رفت و سپس به دعوت محمد على میرزا در کرمانشاهان مسکن گزید و بعد از مرگ محمد على میرزا به قزوین رفت. در آنجا بود که به دلیل ابراز برخى عقاید، مورد تکفیر علماى شیعه قرار گرفت و به ناچار ایران را به قصد عراق و آنجا را به قصد وطن خود ترک کرد و در همین سفر در نزدیکى مدینه از دنیا رفت و در قبرستان بقیع دفن گردید.برخی از اعتقادات او عبارتاند از: ائمه علل اربعه(چهارگانه) عالم مىباشند، معرفت رکن رابع (که همانا شیوخ و بزرگان شیخیه مىباشند) در کنار معرفت خدا و پیامبران و ائمه به عنوان اصول دین شمرده مىشوند، قرآن کلام نبى(ص) است، امام عصر(عج) در عالمى روحانى که غیر از این عالم مادى است، زندگى مىکند، و رکن رابع، نایب خاص امام عصر(عج) است و او هم از این مقام برخوردار است.نکته حائز اهمیت این است که این اعتقادات زمینه را براى زایش «فرقه کشفیه» و در ادامه آن، پیدایش «بابیه» و «بهاییه» فراهم کرد و کار به جایى رسید که عدهاى به رکن بودن خود بسنده نکنند و ادعاى مهدویت و در نهایت ادعاى الوهیت نمایند. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.