تخمین زمان مطالعه: 1 دقیقه
شرم هم مي تواند نشانه شعف شخصيت باشد و هم مي تواند نشان شکوفايي عقل و بيداري ايمان و وجدان، آن هم بسته به اين که از چه کاري و از چه کسي باشد. آن که از پرسيدن و فرا گرفتن شرم دارد، راه سعادت را به روي خويش مي بندد. کسي که ازبدي گناه و زشتي در سخن و کردار شرم دارد، پله هايي از کمال و خودسازي را پيموده است و اين شرم، مراتبي دارد:1.از بيم تنبيه و جريمه2.از آگاهي يافتن ديگران از عمل ناشايست انسان3.از بدي خود گناه، به خاطر حقارت آميز و مخرب بودنش هرچند کسي نفهمد و نبيند و مجازاتي هم در کار نباشد.منبع:سايت انوار طاها .
راسخون
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.