موقعيّت جعفر كذاب در ميان شيعه و رابطة امام حسن عسگري ـ عليه السّلام ـ با او چگونه است؟

جعفر برادر امام حسن عسكري عليه السلام بود كه شيعيان اماميّه او را جعفر كذّاب مي‌خواندند زيرا پس از برادرش دعوي امامت ‌كرد و منكر فرزند داشتن امام حسن عسكري عليه السّلام بود. جعفر كذّاب كينه اش ابو عبد الله و لقبش كرين بود زيرا 120 فرزند از وي به جا ماند و پسران او را به‌خاطر نسبت دادن به جدّشان، حضرت علي بن موسي الرضا عليه السّلام ، رضويون مي‌خوانند.[1]گفته شده كه جعفر براي اين‌كه امامت خودش را بشناساند حاضر شد 200000 دينار به يكي از كارگزاران دستگاه خلافت رشوه بدهد.[2] زيرا كه جعفر مردي دنيا دوست و عشرت طلب بود و طالب مقام برادرش بود و براي رسيدن به آن مقام به انواع وسايل و جلسه‌ها متمسّك مي‌شد. البته بايد گفت كه منابع شيعه دربارة جعفر دو قول متفاوت دارند:پاره‌اي مي‌گويند: كه وي تا پايان زندگي بر دعواي دروغين خود پاي مي‌فشرد و هم‌چنان خود را امام مي‌دانست.امّا برخي ديگر از منابع مي‌گويند: كه وي از دعوي كذب خود دست برداشت و توبه كرد، و شيعيان نيز به جاي جعفر كذّاب به او جعفر تائب گفتندو كليني به روايت از محمّد بن عثمان مي‌گويد: امام دوازدهم عليه السّلام در توقيعي به توبة او تصريح كرده‌اند و گفته‌اند: راه جعفر، راه برادران حضرت يوسف عليه السّلام است كه سر‌انجام توبه كردند و گناهان آنها بخشوده شد.[3]تابعين و پيروان جعفر سه گروه بودند، عدّه‌اي مي‌گفتند:1 - امام بعد از حسن ـ عليه السّلام ـ ، جعفر است، زيرا از حسن ـ عليه السّلام ـ فرزندي نمانده.2 - عدّه‌اي مي‌گفتند: جعفر امامت را از پدرش عليه السّلام گرفته و نه از برادرش حسن عليه السّلام و يااز برادرش ديگرش که محمّد نام داشت و در حيات امام حسن عسکري از دنيا رفت ، گرفته است .3 - گروهي مي‌گفتند: كه امامت از محمّد بن علي عليه السّلام كه عموي جعفر بود به او رسيده.[4]لذا مي‌توان گفت: اگر چه منابع راجع به شخصيت جعفر اختلاف نظر دارند ولي از نظر شيعه ، جعفر فردي مقام پرست بود كه به‌ خاطر رياست، ادّعاي امامت كرده و از نظر امام حسن عسكري عليه السّلام دروغ‌گو و فاسق شناخته شد و با وي ميانة خوبي نداشتند.و در عصر امام زمان (عجل الله تعالي فرجه ) هم بعد از شهادت امام حسن عسكري عليه السّلام در مدّت كوتاهي ادّعاي امامت نمود كه با وجود پر بركت امام زمان(عجل الله تعالي فرجه ) و اقامة نماز توسط آن حضرت بر پيكر پدرش و بروز برخي معجزات از آن حضرت، نقشه‌هاي جعفر بر هم ريخت و نتوانست موقعيتي مناسب براي خود در ميان شيعيان كسب نمايد.[5]معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:1. منتهي الآمال، ج2، نويسنده:شيخ عباس قمي.2. حيات فكر و سياسي امام شيعه، نويسنده:رسول جعفريان.3. سيرة پيشوايان، نويسنده:مهدي پيشوايي.4. تاريخ سياسي غيبت امام دوازدهم، نويسنده:جاسم حسين، ترجمه محمد تقي آيه اللهي. .

سامانه پاسخگویی به سوالات و شبهات

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/28

لینک کوتاه