برخى افراد خود را فقط به انجام نماز و روزه و امثال اینها مقید مى دانند و به عبارتى خود را منزوى مى کنند و درباره معاشرت با دیگران به ویژه در بلاد غیراسلامى بى تفاوت هستند، لطفاً در خصوص اهمیت برخورد و معاشرت برایم توضیح دهید.

معاشرت و ارتباط سازنده با دیگران، یکى از مهم ترین و اصلى ترین نیازهاى روحى و روانى آدمیان است. در واقع ذات و فطرت آدمى به گونه اى است که حتماً باید زندگى اجتماعى داشته باشد و در اجتماع زیست کند و در اجتماع است که مى تواند کیفیت زندگى خود را ترقى دهد. در واقع انسان در همه مراحل زندگى محتاج دیگران است و شخص خود را با معاشرت بهتر مى شناسد و توانمندى ها و ناتوانى هاى خود را درمى یابد. آنچه اهمیت و جایگاه ویژه معاشرت را در اخلاق نشان مى دهد، این است که بسیارى از فضایل و رذایل اخلاقى، در ظرف معاشرت ظهور مى یابند. ظرف ظهور فضایلى مانند عدالت، انصاف، احسان، ایثار، انفاق، صدقه، امانت، عفت، حجاب و امثال آن، زندگى احتماعى و معاشرت با دیگران است. همچنین رذایلى مانند ظلم، حق کشى، خودخواهى، تکبر، خیانت، دروغ، حسادت و امثال آن نیز در ظرف اجتماع و ارتباط با دیگران است که خود را نشان مى دهند. تعلیم و تعلم، با آن جایگاه ارزشى والا در اسلام، بدون زندگى اجتماعى و معاشرت با دیگران امکان تحقق ندارد. آشنایى با تجارب دیگران و بهره مندى ازآن، و معاشرت با مردم و تحمل بدرفتارى ها و نامردمى هاى آنان یکى از راه هاى رشد و دستیابى به مقامات معنوى است. منبع: احکام غرب نشینان، مطابق با فتاوای آیت الله العظمی مکارم شیرازی (دام ظله)، تهیه و تنظیم: محمدصادق مطهری فرد، انتشارات نسل جوان، 1395. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه