تخمین زمان مطالعه: 1 دقیقه
کلمه آب در ادب و عرف به معناى ماده سیال معروف است و در ترکیبات مختلف با کلمات خاصى معانى متعدد دارد؛ و به همین صورت یعنى به صورت بسیط و غیر مرکب در اصطلاح عارفان کنایه از علم و دانش است. در کلمات مشایخ آمده است: کار درویش این است که اگر تشنه را بدید بدو آب دهد که منظور فیوضات معنوى است و منظور از تشنه تشنه حقایق و معارف حقه است. در قرآن مجید آمده است: «وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَکُمْ» و «أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها» و «فَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْیَیْنا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» و «وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ» که اهل ذوق همه این آیات را به معناى علم و معرفت تفسیر کردهاند.[1]آب آتشافروز نیز به معنای فیوضات الهى است. عراقى میگوید:ساقى بده آب آتشافروزچون سوختیم تمامتر سوز.[2] .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.