آیا جمله «انهن یغلبن العاقل و یغلبهن الجاهل»، روایتی صادر شده از معصومان(ع) است؟ منظور از آن چیست؟

عبارت یاد شده در پرسش را اگرچه با همین الفاظ در کتب روایی نیافتیم، اما گویا در سده‌های گذشته به عنوان سخنی از پیامبر اسلام(ص) نقل می‌شد. به عنوان نمونه مولوی در قرن هفتم این سخن را در قالب شعر درآورده و به پیامبر(ص) نسبت داده است:«گفت پیغامبر که زن بر عاقلانغالب آید سخت و بر صاحب دلانباز بر زن جاهلان چیره شوندزانکه ایشان تند و بس خیره روندکم بُوَدشان رقّت و لطف و وَدادزانکه حیوانیست غالب برنهادمِهر و رقّت وصفِ انسانی بودخشم و شهوت وصفِ حیوانی بودپرتوِ حقّست آن، معشوق نیستخالقست آن، گوییا مخلوق نیست»[1]همان‌گونه که گفته شد دلیل معتبری بر انتساب عین الفاظ یاد شده در پرسش به یکی از معصومان(ع) وجود ندارد،[2] اما روایات دیگری از پیامبر اسلام(ص) وجود دارد که گویای همین مضمون است:« خَیرُکُمْ‏ خَیرُکُمْ‏ لِأَهْلِهِ‏ وَ أَنَا خَیرُکُمْ لِأَهْلِی‏»؛[3] بهترین شما کسی است که برای کسان خود بهتر است، من از همه شما برای کسان خود بهترم.«إنهن یغلبن الکرام و یغلبهن اللئام»؛[4] زنان می‌توانند بر مردان باکرامت غلبه پیدا کنند، اما مردان پست می‌توانند بر زنان مسلط ‌شوند.در ارتباط با حدیث اخیر - که در منابع اهل‌سنت نقل شده و تا حدی مشابه با آنچه در پرسش آمده می‌باشد - باید گفت؛ جاهل فردی است که جز خشونت سرش نمی‌شود، ولی آن‌که دلی و فکری و احساسی دارد بیشتر مغلوب قرار می‌گیرد. لطف و محبت، صفتی انسانی است که افراد عاقل از آن بیشتر بهره می‌برند. آنان دل و فکری احساساتی دارند؛ لذا بیشتر به دیگران مهر و محبت دارند، اما جاهل انسانی است که معمولاً خشونت او زیاد است، در رفتار با زنان کمتر لطف و محبت دارد؛ لذا در برابر آنها مغلوب نمی‌گردد.[5]البته زنانی که باایمان و گوش به فرمان دستورات خداوند هستند، هیچ‌گاه در صدد برتری جستن و تحکیم خواسته‌های خود بر شوهران کریم خود برنیامده، بلکه مانند بانوان برجسته‌ای؛ نظیر خدیجه(س) و فاطمه(س) زندگی معنوی زیبایی را با همسران خود رقم می‌زنند؛ از این‌رو اگر روایت اخیر را نیز بپذیریم، بخش اول آن‌را تنها ویژه زنانی می‌دانیم که در صدد سوء استفاده از اخلاق نیک همسرانشان هستند. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه