آیا (بر فرض این که تمام شرایط دیگر یکسان باشد)، کسی که هنگام دعا به خود فشار می آورد تا دو زانو بنشیند، ثوابش از کسی که راحت می نشیند بیشتر است؟ این که می گویند ثواب وضوی کسی که در زمستان با آب سرد وضو می سازد با ثواب آن که با آب گرم وضو می گیرد (در صورت یکسان بودن موارد دیگر)، یکسان است، برای چیست؟ چرا برخی توصیه می کنند که در شرایطی که مطلوب ما نیست عبادت کنیم (مثل وضو با آب سرد در زمستان)و می گویند این برای حفظ اخلاص و خلوص نیّت بهتر است؟

در مورد این سؤال چند نکته بیان می­شود:الف: وضو گرفتن و دعا خواندن در هر صورت صحیح و بدون اشکال است و هر کدام در شان خود فایده خاص خود را دارند. ب: تمام احکام و مسائل دینی جهت تربیت نفس و تمرین روح جهت تعالی و علو هستند، تو گویی نفس ما در بند و قفس شهوات اسیر و ماندگار است و باید کاری کرد تا او را از این حصار بیرون کشاند و مجال پرواز و ترقی را برای او ترسیم کرد. ج: چاره کار تقویت و تمرین دادن نفس است. ریاضت و پذیرفتن سختی­ها و وادار کردن آن به این امور (در حدود شرع مقدس) مانند نماز شب خواندن، مودب در دعا ایستادن و وضو با آب سرد در زمستان ساختن و . . . موجب رشد و تقویت و ورزش معنوی بیشتر برای نفس و روح آدمی می­شود و او را از دلبستگی­ها و میل به راحتی، به سوی فعالیت و تحرک وا می­دارد و بستر مناسب جهت تکامل آن می­شود، از این جهت اعمال و افعالی که سخت­تر هستند مطلوب می­باشند در عین حالی که آن اعمال راحت هم نفی نمی­­شوند. در مورد این سؤال چند نکته بیان می­شود: الف: وضو گرفتن و دعا خواندن در هر صورت صحیح و بدون اشکال است و هر کدام در شان خود فایده خاص خود را دارند.  ب: تمام احکام و مسائل دینی جهت تربیت نفس و تمرین روح جهت تعالی و علو هستند، تو گویی نفس ما در بند و قفس شهوات اسیر و ماندگار است و باید کاری کرد تا او را از این حصار بیرون کشاند و مجال پرواز و ترقی را برای او ترسیم کرد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه