چرا حجاب در کشور ما اجباری است و حتی غیرمسلمانان باید آن را رعایت کنند؟ آیا این نوعی ظلم و استبداد در حق کسانی که حجاب را قبول ندارند، نیست؟

در مورد حجاب از دو دیدگاه می‌توان به مسئله نگاه کرد: اول حجاب بخشی از احکام دینی زنان مسلمان است، و هر کس دین اسلام را پذیرفته باید قوانین و احکام آن را هم رعایت کند. پس به حکم مسلمانی، حجاب بر زن و مرد مسلمان واجب است. حجاب مرد با زن تفاوت دارد اما مردان نیز باید در پوشش خود ضوابطی را رعایت کنند. این مسئله به انتخاب خود فرد در مورد دین و مذهب برمی گردد.در بخش دوم حجاب مربوط به قوانین اجتماعی می‌شود. برای اداره هر کشور ضوابط و مقرراتی وجود دارد که ممکن است مقابل میل همگان نباشد. مثلا رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی. در کشورهای غربی که استفاده از مشروبات الکلی مجاز است، مردم فقط باید در محل‌های ویژه ای که این نوشیدنی‌ها به فروش می‌رسد از آن استفاده کنند و حق ندارند که بطری مشروب را در دست گرفته و در انظار عمومی حاضر شوند. استفاده از مشروب به صورت علنی در اماکن عمومی مجازات‌های سنگینی برای خاطیان دارد. چنان که در تمام فیلم‌های غربی نیز مشاهده می‌کنید که در امکان عمومی، بطری مشروب را در پاکت یا در بطری‌های مخصوص استفاده می‌کنند. این قانونی است که قانونگذاران به خواسته عامه مردم، وضع کرده و همگان مجبور به اطاعت از آن هستند. در کشور ما هم برای پوشش ضوابطی وضع شده و جنبه قانونی در اجتماع را دارد. افراد در حریم خصوصی خود، آزاد هستند که هر نوع که می‌خواهند رفتار کنند و کسی پیگیر رفتار آنان نیست. حتی بسیاری در زمان خروج از ایران و در سفرهای خارجی، حجاب را رعایت نمی کنند و در داخل هم با مشکل مواجه نیستند. این قانون بنا به خواست اکثریت مردم تصویب شده است. به بیان بهتر، حجاب تا آنجا که در حریم زندگی خصوصی افراد است، یک امر فردی و خصوصی است و کسی نمی‌تواند دخالت کرده و تجسس نماید، ولی زمانی که به یک امر اجتماعی تبدیل شد و با حقوق دیگران ارتباط پیدا کرد، حکومت و حاکم می‌تواند از باب نهی از منکر و صیانت از اخلاق و معنویت جامعه، حجاب را الزامی کند و برای آن مجازات تعیین نماید. بی حجابی از محرمات الهی محسوب می‌گردد و طبق قاعده هر فعل حرامی قابل تعزیر است و تعزیر نیز با نظرِ حاکم انجام می‌شود، یعنی از دیدگاه فقهی حاکم شرع می‌تواند برای جلوگیری از گسترش محرمات الهی و به ویژه بی‌حجابی، مجازات وضع کند. بنابراین مطابق با قانونی که قانونگذار وضع کرده و خواسته اکثریت مردم است، همگان اعم از مسلمان و غیرمسلمان در امکان و مجامع عمومی موظف به پوشش و رعایت حجاب هستند اما در حریم‌های خصوصی و شخصی افراد، کسی منعی قرار نداده است چنان که اقلیت‌های مذهبی در اماکنی که ویژه خود آنان است، مطابق با روش خود عمل کرده و پوشش دارند. همچنین در کشور ما در اماکن خصوصی، افراد بنا به سلیقه و باورهای خود عمل می‌کنند و پوشش دارند.در مقابل اجبار به بی حجابی می‌تواند مخالفت با باورها و اعتقادات یک فرد باشد. این دقیقا همان چیزی است که در کشورهای غربی تحت عنوان دموکراسی با آن مخالفت می‌شود. یعنی آنان مدعی هستند که باورهای شخصی تا زمانی که به حریم دیگران آسیب وارد نکند، نباید با آن مخالفت کرد. داشتن یک روسری بر سر با آزادی دیگران تداخلی ندارد، بنابراین مطابق اصول خود غربیان نباید با حجاب زنان مخالفتی صورت بگیرد. اما در عمل شاهد هستیم که کشورهایی مانند فرانسه که مهد آزادی نام گرفته، قوانینی که با حجاب مخالفت می‌کند به تصویب می‌رسد، که از نظر ما این کار با باورها و ادعاهای خود آنان در تضاد است و به همین دلیل هم به آنان اعتراض می‌کنیم چون هم خلاف ادعاهای خود عمل می‌کنند و هم مانع انجام واجبات مسلمانان می‌شوند. در ایران چنان که ملاحظه می‌کنید برای اقلیت‌های مذهبی و گردشگرانی که به ایران می‌آیند، حداقل قانون اعمال می‌شود و در مورد آنان سختگیری چندانی وجود ندارد. در صورتی که بسیاری از دختران و زنان مسلمان ایرانی در کشورهای غربی از اشتغال یا ادامه تحصیل به دلیل داشتن حجاب، بازمانده اند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه