سلام.ا توجه به اینکه یکی از ضروریات اعتقادی اعتقاد به وجود ملایکه می باشد،ایا دلایل عقلی د مورد وجود ملایکه وجود دارد؟

از نظر اعتقادی اقرار قلبی به وحدانیت خداوند و رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که مضمون شهادتین است - کافی است و آدمی را از زمره کافران خارج ساخته و پاک می گرداند. ترک نماز و دیگر ضروریات دین در صورتی که صرفا بی اعتنایی عملی باشد موجب کفر نیست. ولی اگر بازگشت به انکار خدا و رسول نماید کفر محسوب می شود. در پاسخ به این پرسش به مطالب ذیل توجه نمایید : 1-کفر در لغت به معنای پوشاندن است و به همین دلیل به کشاورز که تخم را در زمین پنهان می کند کافر می گویند . کفران نعمت به معنای پوشاندن و کتمان آن و ترک شکر آن است . 2- کفر دارای انواع و مراتب و درجات متعددی است . در روایتی از حضرت صادق –ع- کفر در کتاب خدا به پنج قسمت تقسیم شده است که عبارتند از : 1و 2- کفر حجود و آن دو قسم است : انکار ربوبیت و انکار حق پس از علم و آگاهی 3-کفر نعمت 4- ترک چیزی که به آن امر شده است 5- کفر برائت به معنای بیزاری جستن از مشرکان البته بزرگترین کفر انکار وحدانیت خدا یا دین یا نبوت است و به تعبیر دیگر بدترین کافر کسی است که اصول یا ضروری دین را انکار نماید .که باعث میشود ،فرد از اسلام ،خارج شود.3- گاهی کافر کسی است که از روی عمد و عناد حق و حقیقت را می پوشاند و آن را انکار می کند و گاهی به فردی گفته می شود که ندانسته و از روی جهل منکر حق است و در قرآن به هر دو فرد کافر گفته شده است . 4- در قرآن کریم به کسی که عملی و حکمی الهی را ترک کند و وظیفه خود را در مورد آن انجام نمی دهد کافر گفته شده است . مثلا در مورد ترک کننده حج در آیه 97 آل عمران چنین آمده است : و من کفر فان الله غنی عن العالمین . 5- انجام گناه و حتی گناهان کبیره انسان را کافر نمی کند ولی در عین حال گناه نوعی کفر به معنای لغوی آن یعنی پوشاندن حق و کفران نعمت است .6-کافر بودن ابلیس به معنای انکار ربوبیت و مبدا و خالق عالم نیست بلکه کفر شیطان از نوع پوشاندن حقیقت و کبر و غرور و نافرمانی امر و دستور خداوند است و بدترین بلاى جان انسان نیز همین کبر و غرور است که پرده هاى تاریک جهل بر چشم بیناى او مى افکند، و او را از درک حقایق محروم مى سازد، او را به تمرد و سرکشى وامى دارد، و از صف مؤمنان که صف بندگان مطیع خداست بیرون مى افکند، و در صف کافران که صف یاغیان و طاغیان است قرار مى دهد، آن گونه که ابلیس را قرار داد. کبر و غرور ممکن است خودش مستقیما کفر محسوب نشود، ولی به طور قطع یکی از عوامل و زمینه های کفر را در انسان به وجود می آورد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه