غير از آمادگی فكری، عاطفی و اجتماعی، آيا به آمادگی های ديگری هم برای ازدواج نياز داريم؟

به عقيده من، براي ازدواج، فرد بايد به درکي هم از معرفت ديني رسيده باشد و احساس مسووليت ديني پيدا کرده باشد. بايد توان دست يافتن به مهار دروني را پيدا کرده و اهميت تکليف ديني را دريافته باشد. ازدواج در فرهنگ ديني مستحب است و البته مستحبي است که روي آن تاکيد شده و اگر فرد ببيند که دارد به حرام مي‌افتد واجب است ازدواج کند. اگر دچار خودارضايي شده يا به نگاه حرام افتاده يا دچار روابط نامشروع شده، اينها همه نشانه‌ اين است که فرد بايد ازدواج کند و ازدواج برايش ضروري است. نگرش فردي که اين مسايل را بداند، با فردي که نسبت به اين مسايل بي‌توجه باشد، بسيار تفاوت دارد؛ چرا که او به درک ضرورت ازدواج رسيده، همان طورکه پيامبر(ص) فرموده‌اند که ازدواج نيمي‌از دين است و ميداند که در فرهنگ ديني به آن توصيه شده است. اما موضوع ديگري که فرد از بعد ديني بايد بداند بحث حقوق همسران در رابطه زناشويي است. فرد در زمان ازدواج بايد به توان درک حقوق همسرش رسيده باشد. مثلاً بايد بداند که اين زن حق نفقه دارد. نمي ‌تواند با او زندگي کند و به او خرجي ندهد. مثلاً مردي که همسرش را کتک مي‌زند، نشان ميدهد که اصلاً مسايل حقوقي اسلام را نميداند. اگر حقوق طرف مقابل را بداند، حوزه اختيار عمل خود و همسرش را بداند، امکان ندارد چنين اعمالي را انجام دهد.منبع:پاسخ دکتر محسن ايماني، روانشناس . .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه