تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
1. تأکید آموزه های دینی و مذهبی بر دعا و توسل در هنگام سختی ها از جمله بلاها و امراض، اولاً؛ به معنای اعتبار زدایی از اصول بهداشتی و پزشکی نیست، بلکه در آموزههای دینی بر رعایت توصیههای بهداشتی و پزشکی، مراجعه به پزشک تاکید شده و ترککننده چنین امری از نظر عقل و شرع، محکوم دانسته شده است. یان خواص گیاهان و میوهها و امور دیگر در متون دینی، دلیلی دیگری بر اهمیت این امر در نگاه دین است. همان خدایی که درد و بیماری را آفریده، دارو و درمان را نیز آفریده و به دقت، تفکر و مطالعه در مخلوقات فرمان داده است. ثانیاً؛ لزوما چنین نیست که هر دعا و توسلی حتما مستجاب شده و نتیجه خواهد داد، بلکه اجابت دعا و تأثیر توسل، متوقف بر شرایط و مصالحی است که با تحقق آنها، اجابت هم محقق میگردد و به همین دلیل، هیچیک از علمای دین در طول تاریخ ادعا نکردهاند که اگر کسی هرحاجت یا بیماریای داشت صرفا باید دعا کند یا به پیامبران و ائمه (علیهمالسلام) متوسل شود و صد در صد شفا پیدا میکند و نیازی به تلاش و مراجعه به پزشک ندارد. نتیجه آنکه استجابت دعا شرایط خاص خود را دارد چنانکه تأثیر دارو در درمان یک بیماری متوقف بر شرایط خاصی است. 2. رفتن به مسجد و حرمهای مطهر در درجه اول برای عبادت خداوند و انجام واجبات و مستحبات دینی و تقویت معنویت و نورانیت و بالا بردن روحیه و سلامت ایمان دینی است، نه شفایافتن یا بهرههای مادی، گرچه در برخی موارد نیز نیازهای مادی زائرانش را برآورده میکنند. 3. بستهشدن موقت مسجد و حرم، به معنای تعطیل شدن عبادت، و بیتأثیری دعا و توسل نیست، بلکه به دلیل شرایط خاصی است که به وجود آمده و لازم است مدتی عبادت، دعا و توسل بدون حضور در مکانهای عمومی؛ مانند حرمهای امامان و مساجد انجام پذیرد و بدیهی است هیچگونه ارتباطی بین تعطیلی این اماکن و تأثیر و عدم تأثیر دعا و توسل وجود ندارد. منبع: اندیشه قم .
راسخون
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.