خدا چطوری بوجود اومده؟

اصل این سؤال غلط و به اصطلاح «پارادوکسیکال» و «خودستیز» است. زیرا: الف) وقتی گفته می شود: «چگونگی به وجود آمدن» در واقع اصل «به وجود آمدن» مفروض گرفته شده است. ب ) در «به وجود آمدن» نیز عدم پیشین فرض شده است؛ یعنی چیزی نبود و در زمانی پدید آمد. ج ) وقتی سخن از «خدا» گفته می شود، موجودی فرض می شود که واجب الوجود است و نه مسبوق به عدم، که بگوییم زمانی نبود و مجدد به وجود آمد. و عدم بر او عارض نمی شود، تا بگوییم تا زمانی هست و پس از آن نخواهد بود. بنابراین «به وجود آمدن خدا» یعنی: چیزی که همواره بوده است، زمانی نبود و به وجود آمد: ازاین رو این سؤال غلط است، لیکن از نظر فلسفی بحث دقیق تری مطرح است و آن این که آیا خداوند به علت نیاز دارد؟ اگر ندارد چرا و بر اساس چه معیاری؟ این مسأله در فلسفه اسلامی به زیباترین و ژرف ترین شکلی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. برای آگاهی بیشتر ر.ک: علل گرایش به مادیگری (بحث نارسایی مفاهیم فلسفی، قسمت: مشکل علت نخستین)، شهید مطهری. نکته دیگر این که خداوند دارای ماهیت نیست، تا از ماهیت وی سؤال شود، بلکه ماهیت او عین هستی و انیّت اوست. برای آگاهی بیشتر ر.ک: شرح مفصل منظومه سبزواری، ج 1، شهید مطهری .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه