تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
وطن انسان، جایی است که عرفاً آنجا را وطن شخص بدانند و لازم نیست که در آنجا ملکی داشته باشد و یا اینکه شش ماه در آنجا زندگی کرده باشد، بلکه همین قدر که عرفاً وطن او به حساب بیاید کافی است.[1]حضرت آیت الله خامنهای (دامت برکاته) در این زمینه فرمود:بهطور کلّی شخصی که در محلی به دنیا آمده و در آنجا (حدود پنج سال)[2] رشد و نمو کرده است آنجا وطن او محسوب میشود و تا وقتی که از آن مکان اعراض ننموده، حکم وطن باقی است و همچنین کسی که به جایی غیر از وطن اصلی خود رفته و قصد زندگی دائمی هر چند برای بخشی از سال در آنجا نموده و با این قصد مدتی که عرفاً آن محل را وطن او بدانند، در آن مکان زندگی کرد، آنجا وطن او محسوب میشود و نیز اگر بدون قصد، آنقدر بماند که عرف آنجا را وطن او بداند، حکم وطن مترتب میشود. همچنین اگر کسی بنا دارد به مدّت مثلاً هفت، هشت سال در جایی زندگی کند آنجا نیز وطن او محسوب میشود.[3] بنابراین، شخصی که هر از چند گاهی، برای دیدن بستگان همسرش به مشهد میرود، عرف، مشهد را وطن او نمیداند، بلکه می گوید این فرد برای دیدن اقوام خود به مشهد رفته است. باید نمازش را شکسته بخواند. مگر این که آن قدر به مشهد مسافرت کند و آنقدر در آنجا بماند که عرف، مشهد را وطن او بداند. پس با توجه به سؤال، مشهد برای این فرد وطن محسوب نمیشود. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.