چگونه می توان از راه فطرت معاد و وجود عالم آخرت را ثابت کرد؟

یکی از ادله ای که برای اثبات خداوند و همچنین اثبات معاد می توان از آن بهره برد راه فطرت است. امام خمینی در کتاب شرح حدیث جنود عقل و جهل چنین می گوید: اصول و ارکان ایمان که عبارت از معرفت و توحید و ولایت و ایمان به روز معاد و ایمان به ملائکه و کتب الاهیه است از فطریات است. پس برهان فطرت می تواند یکی از راه هایی باشد که می توان از طریق آن معاد را اثبات کرد اما نحوه اثبات آن از راه فطرت گرایش هایی است که در درون انسان ها وجود دارد. از جمله این گرایش ها که فطری هم  هست میل به راحتی و آسایش و آرامش است. به طوری که در تمامی ادوارزندگی بشر همواره سعی و تلاش انسان بر این تعلق گرفته که اسباب راحتی و آسایش خود را فراهم کند حتی اکتشافات علمی و ساخت انواع و اقسام وسایل اعم از وسایل نقلیه و ابزارهای صنعتی و کشاورزی و باربری و ارتباطی به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در جهت تامین آسایش و آرامش انسان مهیا شده اند. انسان حتی در تامین نیازهای اولیه زندگی خود مانند خوردن و آشامیدن نیز سعی کرده راههایی را انتخاب کند که این نیازها به راحتی و با کمترین رنج و مشقت تامین شوند. اما آن چه عاید بشر شده است تامین راحتی و آسایش مطلق نیست بلکه هر وسیله و ابزار و طریقی که انسان برای راحتی خود آن را ساخته است به دنبال خود رنج و سختی دیگری در پی داشته است به طوری که در هیچ دوره تاریخی زندگی بشر نمی توان مرحله ای را پیدا کرد که بشر در راحتی مطلق و بدون سختی زندگی کرده باشد و هیچ انسانی را هم نمی توان پیدا کرد که در آسایش مطلق باشد هر جا سعی کرده است آسایشی به دست آورد این آسودگی اش همراه با سختی و نا آرامی در بعدی دیگر بوده است خواسته از رنج های جسمی و تلاش های بدنی فارغ شود در عوض دچار رنج ها و گرفتاری های فکری شده است و هر جا خواسته از گرفتاری فکری خلاص شود و ذهنی آرام داشته باشد ناگزیر به زندگی ساده و بسیطی پناه برده است که به دور از جامعه و زندگی شهری، و البته همراه با سختیها و کمبود امکانات رفاهی دیگری بوده است. پس آسایش و آرامش و راحتی گمشده نسلهای بشری در طول تاریخ است که هیچ وقت هم نتوانسته بدان برسد. پس اینکه چنین گرایشی در وجود انسان باشد و از طرفی این گرایش در دار دنیا و زندگی این جهان قابل تامین نباشد ، نشان می دهد که باید عالمی باشد که ظرفیت تحقق این خواسته درونی انسان را داشته باشد.  و راحتی وآسایش در آن همراه با سختی ها و رنج و تعب نباشد. از طرفی از آنجا که لازمه ماده تزاحم و محدودیت است و همین تزاحم و محدودیت ها باعث می شود که انسان به راحتی مطلق نتواند دست پیدا کند پس این عالم باید عالمی باشد که دارای محدودیت ها نباشد پس لازمه اش این است که چنین عالمی ورای عالم ماده باشد تا محدودیت های عالم ماده را نداشته باشد. و ما چنین عالمی را آخرت می نامیم. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه