واژه «نماز» در فارسی به چه معناست؟ چرا در عربی آن را «صلاة» معنا می كنند؟

واژه فارسي نماز، از واژه پهلوي «نِماك» گرفته شده است. نماك نيز از ريشه باستاني «نِم» به معناي خم شدن و كرنش است. اندك اندك در ميان مسلمانان واژه هايي همچون صلات و عبادت، جاي آن را گرفتند.1بر اساس برخي اسناد تاريخي، گروهي از ايرانيان تازه مسلمان در سال هاي حكومت اعراب بر ايران، به جاي واژه «صلاة» از كلمه «نِماك» (به كسر نون) استفاده مي كردند. آنان هنگام فراخواندن مردم به سوي نماز، به جاي «الصلاة»، واژه «النِّمَاك» و به جاي «حي علي الصلاة» عبارت «بشتابيد به سوي نِماك» را به كار مي بردند.2فرهنگ عميد، نماز را چنين معنا كرده است: «پرستش، نياز، سجود، بندگي و اطاعت، خم شدن براي اظهار بندگي و اطاعت و يكي از فرايض دين، عبادت مخصوص و واجب مسلمانان كه پنج بار در شبانه روز به جا مي آورند».3 پی نوشتها:1. حسن راشدي، نمازشناسي، ج 1، ص 65، برگرفته از: محمد خزايلي، احکام قرآن، ص 338.2. همان.3. فرهنگ عميد، ج 2، ص 1919، براي مطالعه بيشتر درباره نماز نک: محسن محمدي، از نمازگزاري تا انس با نماز، صص 23 ـ 28.منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، نشر: قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما (1389) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه