علمای شیعه در برخورد با آنچه در تاریخ راجع به عبدالله بن سبأ بیان شده است - با استناد به این‌که در سلسله راویان این نقل «سیف بن عمر» قرار دارد- آن‌را مردود می‌دانند و او را دروغ‌پردازی مشهور معرفی می‌کنند. تقاضا دارم، نمونه‌هایی از این دروغ‌پردازی‌ها را که منجر به شهرت وی به این صفت گردیده است، با ذکر منابع بیان فرمایید.

اسلام واقعی همان تشیع است که امام علی(ع) معارف آن‌را از پیامبر اکرم(ص) دریافت و به پیروان خود انتقال داده است و انتساب تفکر شیعی به شخصی یهودی به نام «عبدالله ابن سبأ» به دلایل عقلی و نقلی زیادی، دروغ محض است. وجود «سیف بن عمر» به عنوان راوی این داستان، یکی از دلائل واهی بودن این نسبت است. هرچند این دلیل به تنهایی می‌تواند گواه صادقی بر مدعای ما باشد؛ چراکه سیف بن عمر نه تنها در میان علمای شیعه اعتباری ندارد، بلکه بسیاری از علمای اهل سنت هم احادیث او را ضعیف شمرده و او را دروغ پرداز معرفی نموده‌اند. برخی نیز او را زندیق(مانوی مذهب) دانسته که احادیث را دست‌کاری کرد. با توجه به بی‌اعتبار بودن این شخص در نزد دانشمندان، کتاب‌ها و روایت‌های او نیز فاقد ارزش است. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه