در جواب كساني كه زيارت عاشورا را متعلق به عصر بني اميه مي دانند چه بايد گفت؟ و لعن آنها و همفكرانشان براي چيست؟

1. طبق سند زيارت عاشورا، (كامل الزيارات، ابن قولويه و مصباح، شيخ طوسى) اين زيارت در عصر امام صادق (ع) وارد شده كه همزمان يا بعد از سقوط بنى اميه و روى كارآمدن بنى عباس است و توسط ائمه بعدى نيز تأكيد شده است بنابراين فلسفه‏ى زيارت عاشورا، هرگز نمى‏تواند منحصر در نكته‏اى باشد كه از قول برخى روشنفكران نقل كرديد. 2. از جمله فلسفه‏هاى زيارت عاشورا، ايجاد روحيه‏ى انقلابى و ستم‏ستيزى است همچنان كه در اين زيارت مى‏خوانيم «انّى سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم» يعنى نكته‏ى «جان گرفتن شيعه» منحصر به زمان بنى اميه نيست. همچنين موجب ايجاد علقه و ارتباط محكم عاطفى و معنوى با ائمه معصومين كه اسوه‏ها و الگوهاى هدايت بشرند، مى‏باشد، كه آثار سازنده‏ى تربيتى و هدايتى خواهد داشت. يعنى از سويى موجب احياى مكتب و راه امام حسين (ع) و ائمه معصومين مى‏شود و از سوى ديگر آنچنان رابطه‏اى در زيارت كننده با آنان برقرار مى‏شود كه ديگر گذشت قرون و اعصار هرگز نمى‏تواند بين آنان جدايى افكند. همچنان كه، در ضمن دعاهاى موجود در زيارت عاشورا نيز خواسته شده است: «اللهم اجعل محياى محيا محمد و ال محمد و مماتى ممات محمد و آل محمد» «اسئل الله ان يجعلنى معكم فى الدنيا و الاخرة و ان يثبت لى عندكم قدم صدق فى الدنيا و الاخره». 3. در مورد لعن، بايد گفت لعن كه به معناى دورى از لطف و رحمت الهى است، براى معاندان و محاربان با امام حسين (ع) و ظالمين به اسوه‏ها و الگوهاى هدايت مردم، ابدى است. زيرا ملاك لعن، ابدى است. آنچه كه موجب لعن و نفرين نست به ظالمين به حق محمد و آل محمد (ص) شده است، و ملاك لعن است، چون باقى است لعن هم باقى است. علاوه بر اين، حقيقت و روح دين را همين حبّ و بغض‏ها تشكيل مى‏دهد. حبّ و عشق نسبت به كسانى كه بندگان مطيع و عارف درگاه الهى بوده‏اند و بغض نسبت به كسانى كه دشمن حق و حقيقت بوده‏اند (تولّى و تبرّى). همچنان كه در متون دينى آمده است «هل الدين الّا الحبّ؟ و هل الايمان الّا الحبّ و البغض؟ آيا دين و ايمان چيزى غير از حبّ و بغض است؟«.(1) و در حديث قدسى آمده است: «خداوند به موسى (ع) فرمود: آيا هرگز كارى براى من انجام داده‏اى؟ موسى عرض كرد: برايت نماز گزاردم، روزه گرفتم، صدقه دادم و تو را ياد كردم خداوند فرمود: نماز برهان و حجّت براى توست و روزه سپر تو در برابر آتش جهنم است و صدقه، سايه‏ى سرت و ياد من، نورى است براى تو چه كارى براى من كرده‏اى؟ موسى (ع) عرض كرد: مرا به كارى كه براى توست راهنمايى فرما. خداوند فرمود: اى موسى آيا هرگز براى من با كسى دوستى كرده‏اى و براى من با كسى دشمنى كرده‏اى؟ پس، موسى دانست كه برترين اعمال، حبّ و دوستى به خاطر خدا و بغض و دشمنى به خاطر خداست«.(2) در زمينه حبّ و بغض به خاطر خدا، نقل متواتر از شيعه و سنى رسيده است. نبى اكرم (ص) مى‏فرمايد: «حبّ و بغض به خاطر خداوند، واجب است«.(3) بنابراين، يكى ديگر از فلسفه‏هاى زيارت عاشورا را همين تحكيم حبّ و بغض به خاطر خدا مى‏توان برشمرد. 4. اين كه فرموده‏ايد از كجا مى‏دانيم همفكران بنى اميه نيز شامل لعن مى‏شوند؟ در پاسخ بايد گفت علاوه بر مطالب بند( 3 )كه گذشت، در متن زيارت عاشورا از پيروان و تابعين و دوستان وهمه كسانى كه به نوعى به عمل آنان راضى بوده‏اند، نام برده و زيارت كننده از آنان تبرى مى‏جويد. پى نوشت ها:(1)ميزان الحكمه، ج 2، ص 944(2) همان، ص 966(3) كنزالعمّال، ح 24688 .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه