به طور کلی و در تمامی روش‌های تشخیصی و درمانی، اگر پزشک قبل از انجام هر عملی به بیمار خود و یا ولی او (اگر بیمار بالغ یا عاقل نباشد ) متذکر شود که این روش‌ها از یک طرف ممکن است بی‌فایده باشند (و وقت و مال او را به هدر دهند) و از طرف دیگر ممکن است عوارض متفاوتی برای او داشته باشند و بدین ترتیب با ذکر این مطالب، پزشک، قبل از هر گونه معاینه و دستور روش‌های تشخیصی و درمانی و تجویز دارو، کاملاً از خود در قبال خسارات و عوارض احتمالی سلب مسؤولیت کند و بیمار - چه از روی ناچاری و چه از روی تمایل یا به ظاهر از روی تمایل، این شرط را قبول نماید، آن گاه در صورت اشتباه سهوی پزشک، در برابر هزینه‌های بیهوده، بی‌فایده بودن و یا عوارض ناشی از روش‌های تشخیصی و درمانی، آیا پزشک مسؤول است؟ (در صورتی که وی حد اکثر تلاش خود را نیز بکند).

در صورتی که عملش جایز بوده، مسؤولیت تکلیفی ندارد و مسؤولیت وضعیة (ضمان) هم با استیذان رفع می‌شود و اگر دوران بین بی‌فایدگی و ضرر هست، نباید این عمل را انجام دهد.منبع: استفتائات از محضر حضرت آیت‌الله العظمی بهجت (دوره 4 جلدی)، ناشر: دفتر حضرت آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت، قم، 1386. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه