تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
ابى بصیر گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که مى فرمود: «کسى که سوره اى از قرآن را فراموش کند، در قیامت آن سوره به صورتى زیبا و مقامى رفیع، بر او ظاهر مى شود. وقتى بنده او را مى بیند، مى پرسد: کیستى؟ چقدر زیبایى؟ پاسخ مى دهد: آیا مرا نمى شناسى؟ من فلان سوره هستم. اگر مرا فراموش نمى کردى، تو را به آن مکان رفیع مى بردم»، (کافی ج2ص 608,بحار الانوار، ج 92، ص 188).در روایت دیگری از امام (ع) در مورد فراموش کردن قرآن می پرسد که آیا اشکالی دارد حضرت میفرمایند: نه. ( کافی 2/609).با توجه به این دو روایت می توان این گونه نتیجه را گرفت که فراموشی قرآن گناه نیست، ولی فضیلت و درجه ای را فرد فراموش کننده در قیامت از دست می دهد. البته نوعى فراموشى هم وجود دارد که گناه است و آن فراموش کردن هدایت هاى قرآن و نادیده گرفتن آن در مقام عمل است. در روایتی از قول پیامبر اسلام (ع) نقل شده ، کسی که قرآن را فرا بگیرد سپس فراموش کند عمداً، خدا را ملاقات می کند در حالی که دست بسته است، و در برابر هر آیه ای که فراموش کرده، خداوند ماری را بر او مسلط می کند که همراه اوست در آتش، مگر آنکه بخشیده شود. (بحار الانوار،ج92 ، ص187، ح 5)غلامرضا کاویانآذر 1393 .
پرسمان دانشگاهیان
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.