چگونه انسانى که در طول زندگى خود در انحراف و گناه و... بود، به وسیلۀ احسان و نیکى و دعاى دیگران و...، وضعیت او در آخرت بدون این‌که خودش نقشى داشته باشد عوض می‌شود؟

مطلبی که در سؤال به آن اشاره شد نه صد در صد قابل قبول، نه صد در صد قابل رد کردن است، بلکه به نوع گناه و شخص گناه‌کار بستگی دارد؛ زیرا بعضی از گناهان نظیر "شرک به خدا" اصلاً قابل بخشش نیستند و بعضی از گناهان از قبیل حق الناس(حق مردم) است که با دعا و درخواست دیگران قابل بخشش نیست، بلکه با جبران کردن و فراهم کردن رضایت صاحبان حق زمینه آمرزش آن فراهم می‌شود.گناه‌کار گاهی گناهی را از روی جهالت انجام می‌دهد که پس از اظهار ندامت و توبه، امید آمرزش آن وجود دارد و گاهی از روی عصیان و گردن‌کشی مرتکب گناه می‌شود که نیاز به جبران دارد. جبران گناه و آثار آن می‌تواند به وسیلۀ خود شخص گناه‌کار باشد و یا به وسیله فرد یا افراد دیگر.البته انسان بیش از سعى و کوشش خود حق ندارد، ولى این مانع از آن نخواهد بود که از طریق لطف و تفضل پروردگار، نعمت‌هایى به افراد لایق داده شود. استحقاق مطلبى است و تفضل مطلبى دیگر.از آن گذشته، احسان و نیکى و دعاى دیگران و شفاعت و... هم بی‌حساب نیست، و به نوعی مرهون تلاش خود شخص است؛ مثلاً شفاعت نیاز به نوعى سعى و تلاش و ایجاد رابطه‌‏اى معنوى با شفاعت کننده دارد و در واقع باید صلاحیت و قابلیت رشد در افراد وجود داشته باشد. همان‌گونه که گیاه بدون استمداد از آب و خاک و نور و... نمی‌تواند به درجات کمال برسد، اما باید قابلیت و استعداد رشد در وجودش باشد، تا کمک و یاری آب و نور و... نفعی به حالش داشته باشد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه