آيا انساني كه وارد جهنم مي شود همواره درد خواهد كشيد يا امكان ورود به بهشت نيز وجود دارد ؟

حقيقت براساس آيات و روايات آن است كه اگر آدمي در مجموع رو به خدا داشته و خداخواه است، مؤمن است و دوستدار حضرت رسول اكرم(ص) و اهل بيت(ع) مي‏باشد ولي در اينجا خود را از آلودگي‏ها وتعلقات پاك نساخت، در قيامت با عذاب‏ها و فشارها روبروست و به طبق اعلاي جهنم مي‏رود كه اگر به باطنش روي، بهشت خواهد بود نه اين كه هر چه به عمقش بروي بدتر باشد. جهنم اسفل‏السافلين است كه عمقش نهايت نداشته و براي جهنميان است كه راه گريزي از آن ندارند. شخص مؤمن ولي در عين حال گناهكار در اين جهنم موقت كه موقفي براي اهل بهشت مي‏باشد و باطنش نور و رحمت است مدتي قرار خواهد گرفت تا بدين عذاب‏ها تطهير شود و به عالم نور قدم بگذارد، (نگا: بحارالانوار، ج 8، صص 353 - 352، روايت 2). براساس روايتي كه از امام صادق(ع) نقل شده است، انسان‏ها در قيامت سه دسته‏اند. يك دسته انسان‏هايي‏اند كه در عالم حشر در آن هنگام كه مردم درگير مواقف و عوالم حشرند، تحت سايه خداوند و در جوار قرب حقند و نياز به طي آن عوالم و مواقف ندارند چون آن مراحل را در اين دنيا پشت سر گذاشتند. گروهي ديگر انسان‏هايي‏اند كه بايد از حساب و عذاب بگذرند كه از جمله آن جهنم موقت است تا پس از پس تطهير و تسويه در عالم قيامت به خدا برسند و عده‏اي ديگر انسان‏هايي‏اند كه چون مجموع وجودشان رو به غير خدا داشته و در حال فرار از خدا بوده‏اند به قعر جهنم فرو خواهند رفت، (همان، ج 7، ص 183، روايت 31). بنابراين عده‏اي مستقيم وارد بهشت و بهشت‏ها مي‏شوند، عده‏اي پس از گذر از مواقف‏ها و از جمله جهنم موقت وارد بهشت مي‏گردند و عده‏اي نيز در جهنم جاودانه خواهند بود. به بياني ديگر: الف) همه كساني كه وارد جهنم مي‏شوند براي هميشه در جهنم نخواهند بود و تنها عده خاصي مانند كافران براي هميشه در جهنم خواهند بود، (ر.ك: مكارم شيرازي، پيام قرآن، ج 6، ص 483، دار الكتب الاسلاميه). ب) در مورد كساني كه براي هميشه در جهنم خواهند بود اين پرسش مطرح مي‏شود كه چگونه گناه محدود، كيفر و مجازات نامحدود خواهد داشت كه اين پرسش تحت عنوان «خلود» يا «جاودانگي عذاب» معروف است. مجازات‏ها بر سه گونه‏اند: 1. مجازات قراردادي، 2. مجازاتي كه با گناه رابطه تكويني و طبيعي دارد، 3. مجازاتي كه تجسم خود گناه است. مجازات‏هاي اخروي، هيچ كدام از خواصّ و فوايد مجازات‏هاي قراردادي (مانند تنبيه، عبرت، تربيت و...) را ندارد؛ زيرا آخرت جاي عمل نيست، بلكه جاي حساب است. پس مجازات‏هاي اخروي يا رابطه تكويني با گناه دارد كه پاره‏اي از آيات و روايات بر اين مطلب دلالت دارند؛ مانند كلام امام علي(ع) كه مي‏فرمايند: «عمل صالح كشت آخرت است»، (نهج‏البلاغه، خطبه 22). در اين گونه مجازات‏ها، تناسب بين عمل و نتيجه، از لحاظ كمي شرط نيست؛ مانند يك لحظه غفلت در رانندگي كه نقص عضو هميشگي به دنبال خواهد داشت. و يا اين كه مجازات‏هاي اخروي، تجسّم خود گناه است كه پاره‏اي ديگر از آيات و روايات بر اين حقيقت تأكيد دارند. امام صادق(ع) در جواب پرسشي درباره خلود در بهشت و جهنّم مي‏فرمايند: علت هميشه بودن دوزخيان در دوزخ، اين است كه تصميم آنان اين بوده كه هر گاه در دنيا جاودانه بمانند، خدا را نافرماني كنند و جهت هميشه بودن بهشتيان در بهشت نيز اين است كه تصميم آنان اين بوده كه هرگاه در اين دنيا جاودانه بمانند، اطاعت خدا كنند. پس تصميم‏هاي اين دو گروه، آنان را بهشتي دائم و دوزخي هميشگي كرده است، (بحارالانوار، ج 8، ص 347). eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه