در این جا باید توجه داشت که ولایت امامان ولایتی است که در طول ولایت خداوند؛ بدین معنا که آنان واسطه های فیض میان بندگان و خداونداند، و آنان الطاف و رحمت های الهی را دریافت کرده و به مردمان می رسانند و خداوند به واسطه آنان انسان ها را مورد لطف قرار می دهد. مطلب دیگری که باید آن را مطرح کرد این است که یک بار بحث در مورد ارتباط میان بندگان و خداوند است. یعنی این که بندگان چگونه با خداوند رابطه برقرار کنند و با او به گفتگو بنشینند و یک بار هم بحث در مورد رابطه خداوند با بندگان و الطاف و رحمت الهی است.

در این جا باید توجه داشت که ولایت امامان ولایتی است که در طول ولایت خداوند؛ بدین معنا که آنان واسطه های فیض میان بندگان و خداونداند، و آنان الطاف و رحمت های الهی را دریافت کرده و به مردمان می رسانند و خداوند به واسطه آنان انسان ها را مورد لطف قرار می دهد. مطلب دیگری که باید آن را مطرح کرد این است که یک بار بحث در مورد ارتباط میان بندگان و خداوند است. یعنی این که بندگان چگونه با خداوند رابطه برقرار کنند و با او به گفتگو بنشینند و یک بار هم بحث در مورد رابطه خداوند با بندگان و الطاف و رحمت الهی است. در مورد بحث اول که ارتباط بندگان با خداوند باشد باید گفت که انسان بی واسطه می تواند خدا را ستایش کند و با او به گفتگو بپردازد و لزوما این گفتگو نیازی به واسطه ای ندارد. اما چون امامان مردانی پاک و صالح اند و با ایفای حق بندگی به مقام مهای والایی نزد پروردگار رسیده اند عقل انسان حکم می کند که چون خواستی به درگاه بزرگی قدم گذاری دست به دامان بزرگان و صالحان زدن تا راه ورود به درگاه آن بزرگ ساده تر و راحت تر شود و شرم گناهان کمتر مانع گردد، و در اینجا نیز واسطه قرار دادن امامان از این باب است که آنان نزد خداوند دارای منزلت و شأن والایی اند و وساطت آنان باعث چشم پوشی خداوند از کوتاهی های ما خواهد شد. از طرف دیگر خداوند با این کار اولا انسان ها و بندگان پاک ومخلص خود را به ما معرفی می کند و ثانیا آنها را الگو و سرمشق دیگر انسان ها قرار می دهد چرا که انسان بدون الگو و راهبر هرگز قادر نیست مسیری را طی کند. اما در مورد بحث دوم یعنی گرفتن و دریافت الطاف الهی، باید گفت که: در این جا نیز اگر ما نیازمند واسطه هستیم این به خاطر ضعف فاعل و خداوند نیست بلکه به دلیل ضعف قابل و انسان هاست، چرا که خداوند را وجودی است در نهایت شدت و عظمت و کمال و در مقابل انسان موجودی است ضعیف و محدود که توانایی دریاقت فیض از خداوند را به طور مستقیم ندارد. برای نزدیکی به ذهن مثالی را ذکر می کنیم، لامپ روشنی را در نظر بگیرید،‌ این لامپ برای روشن شدن باید از منبع و مولد انرژی، انرژی از طریق سیم هایی و با شدت جریان معینی را دریافت کند چرا که مثلا لامپ 100 واتی قادر به دریافت هر شدت جریانی نیست، و از این رو در مسیر میان منبع و مولد انرژی تا لامپ کاهنده هایی را قرار می دهند تا شدت جریان را کاهش دهد و به حدی برسد که این لامپ قادر به پذیرش آن است. در این جا می ببینیم که اشکالی از مولد و منبع انرژی نبود بلکه مشکل از ناحیه دریافت کننده انرژی بود که هر شدت جریانی را تاب پذیرش نداشت. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه