با اینکه محل وقع حادثه عاشورا نزدیک شط فرات بود و با توجه به اینکه یاران امام و کودکان بسیار تشنه بودند چرا حضرت ابوالفضل (ع) جان خویش را به خطر انداختند و حفرچاه نکردند امام حسین (ع)‌؟ لطفاً جوابی کامل ارائه نمایید.

برادر گرامی! برای روشن شدن مسأله بخشی از تاریخ عاشورا را خدمتتان نقل می کنم:پس از ورود به کربلا به دستور ابی عبدالله جمعی را مامور کرد تا میان لشکر امام و میان آب فرات حایل گردند و نگذراند از آن آب بردارند این دستور سبب شد تا کار تشنگی بر آن حضرت و اصحاب و خاندانش سخت گردد. برای رفع این مشکل بنا به نقل برخی از روایات، امام حسین کلنگی برداشت و پشت خیام زنان به فاصله نه یا ده گام به طرف جنوب، زمین را کند آبی گوارا بیرون آمد و آن حضرت و همراهان همه آب آشامیدند و مشگها را پر کردند و بعد آن آب ناپدید شد و نشانه ای از آن دیده نشد ودر کتاب «مدینه المعاجز» این داستان در سیاق معجزات آن حضرت شمرده شده است . این خبر به ابن زیاد رسید و او کسی را نزد عمر سعد فرستاد و به وی گفت که به من خبر رسیده است که حسین چاه می کند و آب به دست می آورد و خود و یارانش آب می نوشند، وقتی نامه من به تو رسید، نیک بنگر که آنها را از کندن چاه تاتوانی باز داری و بر آنها سخت گیر و نگذار آب بنوشند و با آنها آن کار را بکن که آنان با عثمان کردند. که در این هنگام ابن سعد بر آنان تنگ گرفت.در نتیجه اگر امام حسین (علیه السلام) می دید که روزنه ای برای پیدا کردن آب هست هیچگاه جان یاران خودش خصوصاً حضرت ابوالفضل العباس را به خطر نمی انداخت و از راه عادی آب تهیه می کرد اما تمام راهها برای سیراب کردن اصحاب امام حسین بسته شد و تشنگی که از بارزترین جلوه های سوز و غم کربلاست، سیدالشهدا و عباس و علی اکبر و علی اصغر و دیگران همه لب تشنه و عطشان روز عاشورا جان سپردند.محروم کردن خیمه گاه امام حسین از آب فرات و تحمیل عطش به امام و یارانش از موارد روشن پستی و عداوت سپاه کوفه و ابن‌زیاد نسبت به آل الله است در کربلا عطش بیداد میکرد و مشکها خالی، لب ها خشک، جگرها سوخته، هوا گرم، راه فرات بسته و صدای العطش بلند بود. روز عاشورا، حضرت عباس کنار خیمه آمد صدای العطش کودکان راشنید سوار بر اسب شد و مشک را برداشت و به طرف فرات رفت و چهار هزار نفر تیراندازان فرات را محاصره کرده بودند که حضرت عباس در این درگیری بود که دستها را داد و شهید شد ونتوانست آب را به خیام اهل بیت امام حسین برساند و شاید خداوند مقدر کرده بودکه بین آب و عطش و کربلا پیوند ناگسستنی ایجاد کند.منابع: 1- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، صفحه 342.2- زندگانی امام حسین، سیدهاشم رسولی محلاتی، صفحه 387.3- عاشورا در تبلور حماسه و عرفان در شور و شعور حسینی،محسن برزگر، صفحه 143.به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه