دختری ۱۷ ساله هستم و همیشه شاگرد ممتاز بودم. ۶ ماه پیش پسری با ارسال پیامک ادعا کرد که عاشم است. اما دو مشکل وجود دارد یکی اینکه یکسال از من کوچکتر است و دومی اینکه ایشان از اهل سنت است. حتی برای اثبات عشقش با مادرش هم در میان گذاشته و ایشان هم با بنده صحبت کردند.

بعد از مذهب، شاید هیچ پدیده ای به اندازه ازدواج در سرنوشت فرد تاثیر گذار نباشد، اقتضای این مهم، آن است که در ازدواج و انتخاب همسر، بر پایه شناخت لازم و معیارهای منطقی اقدام شود و نه عواطف و احساسات! بنابراین و بر اساس توضیحات شما به نظر می رسد، چنین ازدواجی فاقد معیار لازمی مانند اصل کفویت و همتایی است؛ به این دلیل که شما نه از لحاظ امر مهم و سرنوشت سازی مانند مذهب همتایی دارید، نه از لحاظ سنی و نه موافقت خانوادگی.... مضافا اینکه ممکن است بر حسب فرهنگ حاکم منطقه، شما به آمادگی لازم برای ازدواج رسیده باشید، اما باور اینکه یک پسر ۱۶ ساله به بلوغ و رشد لازم برای مدیریت خانواده رسیده باشد، بسیار دشوار است. به گونه ای که نه می شود ایشان را عاشق دانست و نه اینکه عشق بتواند خلاء های موجود را جبران کند. عشق آنجایی است که پیش از آن به اندازه کافی شناخت وجود داشته باشد. تفاوت عشق و هوس این است که عشق با شناخت حاصل می شود و هوس با نگاه! پس بهتر است قدر موفقیتهای خود را بیشتر بدانید و همچنان تمرکزتان را بر پیشرفت علمی و تحصیلی معطوف کنید، مگر اینکه خواستگاری متناسب با خود داشته باشید. به یاد داشته باشید برای خوشبختی در زندگی نه عشق کافی است و نه ازدواجی که از روی دلسوزی صورت بگیرید، از ثبات و پایداری برخوردار خواهد بود. منبع: www.soalcity.ir .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه