اسم اعظم چیست؟

اسم اعظم چیزی از سنخ حروف، الفاظ و کلمات نیست، بلکه اسم اعظم رابطه‌ی خاصی بین بنده و خداست که در این رابطه در خواست‌های بنده - بی کم و کاست - اجابت می‌شود. حقیقت اسم اعظم، حالتی روحانی و معنوی است که به برکت این حالت دعاهای بنده عملی می‌شود و به اذن خدا تحقق می‌یابد. (1) مثلاً اگر می‌شنویم که «بلعم باعورا» دارای اسم اعظم بود و آن را از دست داد، یعنی او بر اثر خودسازی، پرهیزکاری و تقویت ایمان به مرحله‌ی بالایی از معنویت دست یافت که دیگر دعایش نزد خدا رد نمی شد، ولی به خاطر هواپرستی و لغزش‌های بعدی، این مرحله از معنویت را از دست داد. (2) برخی از مردم خیال می‌کنند که اسم اعظم، یک کلمه یا یک جمله‌ی مخصوص است که هرکس آن را بر زبان آورد، به خواسته‌اش می‌رسد؛ حال آنکه چنین نیست. اگر در برخی از احادیث هم از فلان عبارت و فلان جمله به عنوان اسم اعظم یاد شده، معنویت نهفته در حقیقت آن عبارت و جمله مورد نظر است؛ یعنی اگر صاحبان اسم اعظم هم برای اجابت دعای خود از عبارتی بهره می‌گیرند، تأثیر اصلی از آن عبارات نیست، بلکه تأثیر حقیقی از معنویت وجود آن افراد است. پی نوشت‌ها: 1. نهج الدعا، ج 1، ص 549. 2. تفسیر نمونه، ج 7، ص 45. ​​​​​​​منبع: هفتاد پرسش و پاسخ درباره‌ خدا، غلامرضا حیدری ابهری، تهران: انتشارات قدیانی، چاپ دوم، 1392. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه