ماجراى حضرت موسى(ع) و خضر در کدام سوره قرآن است؟ در استخاره چه حکمى دارد؟

پاسخ پرسش اول.در سوره ی مبارکه کهف، آیات شریفه شصت تا هشتاد و دو، داستان حضرت موسی و خضر (علی نبینا و آله و علیهما السلام) آمده، جهت تفسیر آیات به تفاسیر نمونه، ج12 و ترجمه المیزان، ج13 مراجعه کنید.پاسخ پرسش دوم.استخاره اصلاً حکم نیست تا بگوئیم استخاره حکم قطعى دارد یا غیر قطعى براى روشن شدن مسئله توجه شما را به مطلب زیر جلب مى نمائیم. در انجام کارهاى خود به ویژه کارهایى که از اهمیت ویژه اى برخور دارند مانند ازدواج بهترین راه استفاده از نیروى عقل و اندیشه است که خداوند در ما به ودیعه گذارده، براى اینکه در بکارگیرى نیروى عقل و اندیشه دچار لغزش نشویم باید با موازین شرعى و معیارهاى دینى آشنا باشیم و در صورت آشنا نبودن مسئله را با کارشناسان دینى در میان بگذاریم و نظر شارع را از آنها پیرامون مسئله اى که با آن درگیر هستیم سؤال کنیم علاوه بر به کارگیرى نیروى عقل و اندیشه و در نظر گرفتن معیارها و ارزش هاى دینى باید در اطراف آن موضوع قدرى مطالعه نیز داشته باشیم مثلاً در امر ازدواج، مطالعه ى بعضى از کتابهایى که در مورد انتخاب همسر و معیارهاى صحیح ازدواج رهنمودهایى را جمع آورى کرده اند. بعد از طى مراحى که بیان شد نوبت مى رسد به استفاده کردن از عقل و اندیشه و تجارب و اطلاعات افراد مجرب و کارشناس به عبارت دیگر باید با افراد کارشناس مشورت کنیم. اگر ما در انجام کارهاى خود مراحلى که بیان شد طى کنیم معمولاً در بیشتر مسائل به یک نتیجه ى اطمینان آور مى رسیم و مى توانیم با توکل به خداوند و استمداد از او کار خود را شروع کنیم و نیازى به استخاره کردن و تفأل زدن نیست زیرا ما هم از عقل و هم از معیارهاى دینى و هم از نظر کارشناسى افراد مطلع و مجرّب استفاده کرده ایم و همه ى آنها اتفاق نظر داشته اند که انجام این کار به صلاح شما هست پس انجام بده یا به صلاح شما نیست پس انجام نده.گاهى اوقات ممکن است ما علیرغم اینکه همه ى راههاى ممکن را رفته ایم باز هم دچار تردید شویم و اطمینان لازم را براى انجام آن کار یا ترک آن به دست نیاوریم در اینجا استخاره مى کنیم یعنى از خداوند طلب خیر مى کنیم در واقع نقش استخاره در اینجا اینست که از نظر روانى یک حالتى را در ما ایجاد مى کند که کار را با یک جدیت و اطمینان بیشترى انجام مى دهیم یا اینکه اگر انجام آن به صلاح ما نیست با اطمینان بیشتر آنرا ترک مى کنیم و دیگر دچار وسوسه هاى فکرى که اى کاش این کار را انجام نداده بودم یا انجام داده بودم نمى شویم. زیرا همه ى راههایى که ممکن است رفته ایم و همه ى آنها اتفاق نظر بر این دارند که مثلاً فلان کار را انجام بده. حالا اگر ما آن کار را انجام دادیم و احتمالاً با مشکلاتى مواجه شدیم دیگر خودمان را سرزنش نمى کنیم که چرا من این کار را انجام دادم اى کاش انجام نداده بودم و بالعکس بنابراین:اولاً در همه ى کارها نیازى به استخاره نیست ثانیا استخاره حکم نیست بلکه یک راهى است براى اینکه اطمینان ما را به انجام کارى بیشترى مى کند یا اطمینان ما را به ترک کارى افزایش مى دهد البته به شرط اینکه ما اعتقاد به استخاره داشته باشیم. اگر اعتقاد به استخاره نداریم لزومى هم ندارد در کار خود استخاره کنیم بلکه همان راهى که به آن اشاره شد یعنى استفاده از عقل و شرع و نظر مشورتى کارشناسان و توکل به خداوند متعال، سپس به صورت جدى اقدام کردن. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه