در بند اول سند ازدواج آمده است: «ضمن عقد نکاح (یا عقد خارج لازم) زوجه شرط نمود هرگاه طلاق بنا به درخواست زوجه نباشد، و طبق تشخیص دادگاه تقاضاى طلاق ناشى از تخلّف زن از وظایف همسرى یا سوء اخلاق و رفتار وى نبوده باشد، زوج موظّف است تا نصف دارایى موجود خود را که در ایّام زناشویى با او به دست آورده، یا معادل آن را طبق نظر دادگاه بلاعوض به زوجه منتقل نماید» با توجّه به بند فوق بفرمایید: الف) چنانچه تمام اموال زوج در ایّام زندگى مشترک چهل میلیون تومان باشد و در حین طلاق سى میلیون تومان آن را بابت مهریّه، نفقه و حقوق ایام نحله به زوجه بدهد، آیا لازم است نصف باقیمانده اموال (نصف ده میلیون تومان) را به زوجه پرداخت نماید یا باید نصف همه اموال به دست آمده در زندگى مشترک (نصف چهل میلیون تومان) را به وى بپردازد؟ ب) اگر زوج قسمتى از اموال را که در ایّام زناشویى به دست آورده فروخته باشد، آیا باید قیمت یا معادل نصف آن را نیز در هنگام طلاق به زوجه منتقل نماید؟

جواب: الف و ب) اصل چنین شرطى با توجّه به ابهام فراوانى که دارد محلّ اشکال است و لازم است به نوعى با هم مصالحه کنند. منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه