چرا در مورد خداوند ضمیر مذکر به کار برده شده؟ مثلا «قل هو الله احد» یا «انه هو السمیع العلیم»؟

نخست باید دانست که خداوند آفریننده موجودات مادی و غیر مادی است. لذا نه مذکر و نه مؤنث است و هیچ چیز همانند او نیست «لیس کمثله شیء» (شورا، آیه 11). ولی در قالب الفاظ و در هنگام گفت و گو چاره ای نیست جز آن که از نام ها و ضمایر استفاده کرد و اما درباره چرایی ترجیح ضمایر مذکر باید گفت؛ در همه زبان ها و نزد همه قانون گذاران، آن گاه که می خواهند قوانین عمومی وضع کنند از لفظ و ضمیر مذکر استفاده می کنند، زیرا: 1. ادبیات تمام زبان های اصیل آمیخته با نوعی متانت و رعایت حریم هاست، لذا به جز در برخی شعرها و تمثیلات در اکثر متون از به کارگیری نام ها و ضمایر مؤنث خودداری می شود و این گونه ادبیات برخاسته از عفت کلام و رعایت حرمت زنان می باشد و نباید از آن به عنوان بی احترامی به جامعه زنان برداشت شود. 2. وقتی کتابی آسمانی به زبان قومی خاص نازل می شود لامحاله باید قواعد و ادبیات فصیح آن زبان رعایت گردد. 3. عدالت خداوند را از احکام و قوانین دینی باید فهمید نه از ضمیر مؤنث و مذکر. ضمنا زبان عربی اختراع دین اسلام نیست و حتی مشرکان و ملحدان قبل از اسلام بسیاری عرب بوده اند در نتیجه این انتظار که خداوند ضمیری را مخصوص خود اختراع می کرد که نه مذکر باشد و نه مؤنث انتظار به جایی نیست. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه